Kimi zaman düşüncelerim dolup taşıyor, sanki içimi boşaltamazsam beni tutup kapkaranlık bir duygu selinde boğacaklarmış gibi hissediyorum. Hislerimin, kendi çelişkilerimin içine çekiliyormuş gibi...

Ya da bazen bir müzik işitiyor kulaklarım. Eskilerden anılar yâd eden bir melodi ruhumu okşuyor; içimi huzurla harmanlanmış bir hüzün dalgası kaplıyor, konuşamıyorum.

İşte o zaman alıyorum kalemimi elime, çekiyorum defterimi önüme, içimde ne var ne yok hepsini cümlelere döküyorum.

Bir tutam acı, bir su bardağı hüzün, bir tatlı kaşığı mutluluk derken en sonunda karşıma bu satırlar çıkıyor.

Benim için mutluluk yazdığım bu yazılar. Benim için konuşmak birkaç harften oluşan bu kelimeler. 

Benim hayal dünyam, benim isteklerim, benim kurallarım.

Gelin hep beraber hükmedelim bu satırlara. Kendi yarattığımız diyarlarda kendi imparatorluğumuzu kuralım. 

Sadece biraz hayal gücü ve bakın! Artık uçuyorsunuz...