blue

gün içinde beklediğim tek şey akşam annemle birlikte yürüyüşe çıkmak ve babam kız kardeşimizi de yanımıza katmaya çalıştı. tek sevdiğim ve beklediğim, dışarıya rahat rahat ve severek çıktığım vakti mahvetmeye çalıştı ve kız kardeşim geliyor diye sinirlendiğimde "kesin abur cubur yediğin için gelmesini istemiyorsundur" dedi. ekmeği yeme şeklime karıştı. kız kardeşime ben daha uzun zamandır istememe rağmen yeni bi termos almış. babamdan nefret ediyorum.

bana güvenmediğini açık açık söyleyen, bana orospu muamelesi yapan bi adamın laflarını fazla ciddiye almamam gerektiğini biliyorum, özellikle eğer bu sırada kendine hakaret ediyorsa. ama cidden babamın sırf aynı ayakkabıyı sürekli giyiyorum diye bana "kafasına tükürdüğümün çocuğu" demesi beni 1 saat ağlattı

@Sunfcherry teşekkür ederim, bana çevremdeki toplam kişilerden daha fazla değer vermiş olabilirsin ama sonuçta yüz yüze tanışmıyoruz ve sen sadece mükemmel bir insan olduğun için beni içinde bulunduğum karanlık kuyudan çıkarmaya çalışıyorsun. ama ben senin emeğine bile değmem. bilmiyorum. elinden hiçbir şey gelmeyen aciz biri gibi hissediyorum. çok üzgün ve yalnız hissediyorum. kimse beni sevmiyor, yalnızım, mutlu olmayı veya yaşamayı hak etmiyorum. bazen Allah bile beni sevmiyor gibi hissediyorum, çok korkuyorum, yaşamak istemediğim halde ölmekten korkuyorum, sadece aniden yok olmak ve daha fazla bu halde kıvranmamak istiyorum. babam evden temelli gitsin istiyorum. artık sürekli dikkatli davranmaktan ve ağlamaktan çok yoruldum. asla mükemmel olamayacağım, onu geçtim, ortalama bir insan olamayacak kadar acizim ben.

@Sunfcherry söylediklerin için teşekkür ederim. gerçekten çok tatlısın ama kendimi senin söylediğin kadar değerli biri olarak görmüyorum. ben başarısız ve değersiz, önemsiz öylesine bi insanım. kimse bana değer vermiyor, beni sevmiyor. bende sevilecek veya değer verilecek biri değilim. belki derslerimle o kadar ilgilenmeme nedenimde ne kadar çalışırsam çalışayım asla başarılı olamayacağımı düşünmemdir. yine de iyi niyetin için teşekkürler :)

keşke babam evimizden temelli olarak gitse ya da her gece arkadaşlarıyla dışarda buluşmaya gitse. evde bulunması çok rahatsız edici ve bana attığı bakışlar daha rahatsız edici.

babamdan nefret ediyorum. ders notlarımdan ve okulumdan nefret ediyorum. özür dilerim ama babamın beni orspu olarak görmesinden nefret ediyorum. sayısal derslerden nefret ediyorum. sözel derslerden de nefret ediyorum. ingilizce sınavı sırasında çektiğim regl ağrısından nefret ediyorum. babamın beni aşağılamasından nefret ediyorum. kimsenin bana destek olmamasından nefret ediyorum. bu kadar değersiz olmaktan nefret ediyorum. nefret ediyorum.

babam beni neden sevmiyor?

güzel olsaydım insanlar beni severdi

sevilmeyi hak etmediğimi bilmeme rağmen aciz bir şekilde sevilmeyi umut ediyorum. lütfen beni sevin. artık yalnız kalmak istemiyorum. okula gitmek canımı yakıyor. orada herkes mutlu, herkesin yanında birisi var. herkes sevilebiliyor. ama ben sevilmeyi hak etmiyorum. bir başarım yok, zeki değilim, güzel değilim. bugün ölsem yarın kimsenin üzüleceğini sanmıyorum. güneşim batmak üzere.

en son azıcık moralim yerine gelsin, komik bi anime izleyeyim deyip "sakamoto desu ga?" izliyodum ne ara sonuyla ilgili teorileri okuyup okuyup ağlamaya başladım?