Yastık altı korkular katili oldu masum düşlerin .
Aynadaki cellada öğretemedik bir türlü savaşmayı.
"Korkma"diyemedik.
Bazen gülümserken bulduk kendimizi aynadakine bakarken .
Gözlerinin ardında yatan acıyı göremedik .
Tarağın her saça değişinde dökülen kalp kırıkları aktı gitti lavabodan.
Saçları ayna ile makas arasında gidip gelen,beyaz zeminlere lacivert umutlar bırakanlar olduk.Maziye bakarken ,gelecegimizi şekillendirmeye çalıştık düşlerimizde .
Resimler gördük .
Bir tığ geçirdik elimize ,başladık gözlerden delmeye.
Faili mechul kalmasın diye hiç bir kelime ...