ERİS

Azerice bilmiyorum ama dilinizi de sizi de seviyorum. Seni arkadaşım önerdi. Kitabın şu an okuduğum kadarıyla çok güzel. Devamını merak ediyorum. Emeğine sağlık :)

Salam . Yazdığım Novellaya göz ata bilərsiniz ?

Sen kalbimde açan çiçeklere gübresin.

sən bilmədin,
          sənnən mənə bircə küçə qalmışdı
          çıxıb getməyə bu şəhərdən,
          bircə dəniz qalmışdı unutmağa...
          hüznlüydü türkülər,
          hüznlüydü filmlər,
          istəklər də, ayrılıqlar da həminkiydi...
          qayıda bilirsən qayıt, bacarırsan gəl...
          gəl unutdur şəkillərdəki səadəti,
          gəl unutdur özünsüzlüyü,
          dözümsüzlük yaşar otağımda, dözümsüzlük -
          divara yumruq vurmaq kimi,
          səhərə yaxın yatmaq,
          günorta oyanmaq kimi səliqəsiz yaşantılar...
          unutma:
          sənə olan sevgimdə,
          içib küçədə yıxılmaq da var...
          Bu şeir barışmaq üçünüydü,
          Hamıyla, tanrıyla, yaşamınla da,
          yəni gülümsə qucaqlayıbən bütün gileyi,
          canımda dolaşan ayrılığlar kimi səhərəcən veyildənir Təbriz küləyi...
          
          
          Şəhriyar del Gerani

Sən uzaqbaşı... 
          
          Sənə başqaları toxunanda
          Qısqanmıram...
          Sənə başqaları toxunanda
          Qəzəblənmirəm...
          Sən mənim bir parcamsan
          Ağrıyıram
          Sənə başqaları toxunanda
          
          Sən anam kimi deyilsən
          Onu bu qədər sevməzdim
          Sən bacım ola bilməzdin
          Belə duymazdı məni
          Sən kişilər kimi deyilsən
          Belə arxayın uyumazdım
          Onların qucağında...
          
          Hər səhər
          Yolumun üstünə
          İyrənc sifətli kişilər çıxır
          Hər axşam evə dönəndə 
          Sabah kəsiləcək bir heyvan görürəm
          Sən hər gecə Bədənindəki
          İkigünlük tər qoxusuyla
          Məni gözləsəydin
          Bunları özümə dərd eləməzdim
          
          Onlar bizi heyvan kimi xatırlayır
          Qoxumuzu
          Bizsə bir-birimizin 
          Dərisinin yaddaşında qalırıq
          Mən 
          Hər an duyuram
          Sənin 
          Necə yumşaq olduğunu
          
          Möhkəm olduqlarından deyil
          Duyğusuz olduqlarından
          Kişilər anlamaz
          Qadınların göz yaşlarını
          Kiminsə çiyninə axıtmaq istəyini
          Özlərinə sığınmağını
          Əşyalara qısılmağını
          Biz
          Bir-birimizi
          Şüurumuzla deyil
          Tamam başqa şeylərlə
          Anlayırıq
          Səndə olan hər şey
          Mənə
          Bir öpüşünlə
          Bir sığalınla 
          Bir toxunuşunla keçir 
          və ya
          daha çox təmasla...
          
          sən məni
          cırılmış köynəklərlə
          qırılmış boyunbağılarla
          təkbaşına qoyub getməzsən
          sən uzaqbaşı
          mənim bir köynəyimi
          geyinib gedərsən
          özününkü bilib
          onu mənə qaytardığında
          sənin hərarətini, 
          sənin qoxunu duyuram,
          yadıma kobud həmlələr deyil,
          sənin əzizləmələrin düşür... 
          
          
          Günel Mövlud

Herkes seni sen zanneder.
          Senin sen olmadığını bile bilmeden,
          Sen bile..
          Seni ben geçerken,
          Derim ki,
          Saati sorduklarında;
          Onu “O” geçiyordur.
          Kimse anlam veremez.
          Tamir ettirmedin gitti derler şu saati.
          Ettirmek istiyor musun demezler.
          
          Bir bozuk saattir yüreğim, hep sende durur.
          
          Zamanı durdururum yüreğimde,
          Sensiz geçtiği için,
          Akrep yelkovana küskündür.
          Şu bozuk saat çalışsa benim için ölümdür.
          Bil ki akrep yelkovanı geçerse,
          Atan bu yüreğim durur.
          Bırak bozuk kalsın, hiç değilse;
          
          Bir bozuk saattir yüreğim, hep sende durur.
          
          Tomris Uyar

Жди меня, и я вернусь.
          Только очень жди,
          Жди, когда наводят грусть
          Желтые дожди,
          Жди, когда снега метут,
          Жди, когда жара,
          Жди, когда других не ждут,
          Позабыв вчера.
          Жди, когда из дальних мест
          Писем не придет,
          Жди, когда уж надоест
          Всем, кто вместе ждет.
          
          Жди меня, и я вернусь,
          Не желай добра
          Всем, кто знает наизусть,
          Что забыть пора.
          Пусть поверят сын и мать
          В то, что нет меня,
          Пусть друзья устанут ждать,
          Сядут у огня,
          Выпьют горькое вино
          На помин души…
          Жди. И с ними заодно
          Выпить не спеши.
          
          Жди меня, и я вернусь,
          Всем смертям назло.
          Кто не ждал меня, тот пусть
          Скажет: — Повезло.
          Не понять, не ждавшим им,
          Как среди огня
          Ожиданием своим
          Ты спасла меня.
          Как я выжил, будем знать
          Только мы с тобой, —
          Просто ты умела ждать,
          Как никто другой.
          
          (Konstantin Simonov)

Matilde’ye Sone (Pablo Neruda)
          
          Seni sevdiğimi göreceksin sevmediğim zaman,
          çünkü iki yüzüyle çıkar karşına hayat.
          Bir sözcük sessizliğin kanadı olur bakarsın,
          ateş de pay alır kendine soğuktan.
          Seni sevmeye başlamak için seviyorum seni,
          sana olan sevgimi sonsuzlaştıracak
          bir yolculuğa yeniden başlamak için:
          bu yüzden şimdilik sevmiyorum seni.
          Sanki ellerindeymiş gibi mutluluğun
          ve hüzün dolu belirsiz bir yarının anahtarları
          hem sevmiyorum, hem de sevmiyorum seni.
          Sevgimin iki canı var seni sevmeye.
          Bu yüzden sevmezken seviyorum seni
          ve bu yüzden severken seviyorum seni.
          
          

Əvvəllər səni sevirdim dəlicəsinə,
          Sən bunu anlamırdın...
          Bilmirəm, bəlkə də,
          bu, taleyinə nazındı.
          
          ____________________________________
          
          Anlamırdın sevginin məhvedici gücünü,
          Bunu anlamaq üçün Allah olmaq lazımdır.
          Əvvəllər... Səni sevirdim...
          Bəs sonra?
          
          ____________________________________
          
          Nifrət etdim vəhşicəsinə!
          Səni görmək istədim,
          Bu qədər nifrətimlə gördüm,
          Yenə qəlbimdə sağalmaq üzrə
          Olan bir yaranı qanatdım.
          Sənə nifrət edirdim,
          yenə də narahatdım.
          
          _____________________________________
          
          İndi, yoxsan, yox oldun,
          Ürəyimdən adını təmizlədim bir anda.
          Çoxdan ölmüş sevgini torpağa basdırmayıb
          möcüzə gözləyirdim.
          Və...Möcüzə olmadı.
          
          _____________________________________
          
          Ölü sevgi yox olub,ürəyimdə qalmadı,
          Gömdüm onu torpağa,
          Yeni bir həyat qurdum,
          Sənli xatirələri,acı xatirələri
          vurdum, yıxdım,uçurdum,
          Yoxsan sən!
          
          _____________________________________
          
          "Sən" adlı xəstəlikdən
          sağalmışam nəhayət.
          Nə xəstəyəm, nə də key,
          Ona sevinirəm ki,
          vaxtında bitdi hər şey

Menden qaçdıgını anladim bugun... 
          Saçına elenen yagışam,qaram...
          Silib goz yaşınla xatireleri,
          Omrun qatarini cetin saxlayam... 
          Menden qacdigini anladim bugun... 
          Qelbinin her yeri yara qacirsan... 
          Sixib gozlerine menli gunleri. 
          Sen oz taleyinden hara qacirsan..? 
          Menden qacdigini anladim bugun... 
          Ne imiş meqsedin, ne oldu qesdin..?
          Sen menim qelbimden kedere surgun... 
          Men senin omrunde adi hevesdim...
          Menden qacdigini anladim bugun.... 
          Ne etdim yolunda dura bilmedim.. 
          Kimsesiz agacda koceri quş tek,
          Qelbinde bir yuva qura bilmedim...
          
          (Günel Salmanlı)