Okulun ilk günüydü. SBS stresinden yeni çıkmış, duygu karmaşasının yoğun olduğu dönemdeydim. Pek heyecanlı değildim açıkçası... Ne de olsa değişen bir şey olmayacaktı. Yine dost kazığı yiyecektim. Yine bikaç kişiyle çıkıp seviştikten sonra yol verecektim...Her zamanki okul hayatım işte...
İstiklal marşını okumak üzere sıraya girmiştik. Okulum, ilimizin en yüksek puanlı okuluydu. Buna karşın en disiplinsiz okuluydu. Müdür uzun bir konuşma yaptı. Ama benim aklım kesinlikle orda değildi. Sıranın başında en yakın arkadaşıyla güle oynaya sohbet eden kısa saçlı bir kız dikkatimi çekti. Gerçekten çok tatlıydı. Okulun ilk günü olmasına rağmen nasıl olur da hemen arkadaş çevresi edinir ?! Gerçekten şaşkındım. Tüm bunları düşünürken müdür konuşmasını bitirmiş, istiklal marşı okunmuş ve 12.sınıflardan başlayarak öğrenciler içeriye girmeye başlamıştı. Hâlâ şaşkındım. Bi kız beni bu kadar etkileyemez..!
Neyse yavaş yavaş biz 9. Sınıflar da içeriye girmeye başladık.. Sınıfımızı okulun camına yapıştırılmış olan listelerden öğreniyoduk. Ben de öğrenmek için cama doğru yaklaştım... Bir de baktım ki o kız da orada.. Sanırım kalbimin çarptığını, vâr olduğumu işte o an ilk kez fark ettim . Pek bozuntuya vermedim. Sınıfımı öğrenip dışarı çıktım. Biraz hava alıp sigaramı içtim ve uzun bir müddet düşündüm.
