ㅤㅤㅤㅤ

ayaklarıma dikenler battı ama her ormanda olur böyle şeyler derim

çiçekli bir yol vardı, yürüdüm derim

akşam olunca beni hatırla

ben bir şehirde

sen bir yerlerde

en acısı ölmüyor da insan, ben bunu da atlatırım

söylemem ben acılarımı hep içime içime anlatırım

hep başımı alıp gittiğimden ziyan sevdalarım

malım ki

bu dönemsel seni özlemelerimi ne yapacağım ya

yine

insan nasıl dayanır ayrılık bu kadar zorsa?

ne yana baksam yüzün, gözlerin karşımda

herkes nasıl yaşıyor ayrılık bu kadar zorsa?

yüzün de siliniyor hafızamda

ne bekliyor beni uzaklarda?

bu yol benim yolum, yoksun sonunda

kader ayrı sondu, yazdığı son hikaye buydu

senin toprağında benim evim yoktu

kuru dallarında kanatlarım kırılıp koptu

no, you're nowhere near

ne kadar uzağa gitsem de gittiğim her yerde benimlesin

bu garip bir veda olacak çünkü aslında hep içimdesin

bulduğumu zannettiğimde kendimden ayrı düştüm

daaamnnn 345 bu ne böyle

gölgesine sığınmaya mecbur olduğum sensizlik

koparamadığım çığlık