Gidecek bir yerim olmayınca otomatik olarak buraya geldim. Zaten okuyan da yok, biraz rahatlayabilirim. Arada kalmaktan kafayı yiyecek gibi hissediyorum yine. Bir şeyler ne iyi ne kötü, ne yolunda ne de değil, ne mutluyum ne de mutsuzum. Ve ikisi olmaktan da korkuyorum açıkcası. Ne mutlu olmak istiyorum ne de mutsuz. Mutsuz olunca dipte mahvolmaktan, mutlu olunca da çabucak yere düşmekten çok bıktım. Bu yüzden bu arada sıkışıp kaldım.. değişim zamanının geldiğini hissediyorum ve o ilk adımı atacak gücü arıyorum şu sıralar. Umarım ki bu sefer biraz da olsa erken olur...
