deepngt

Seni

Çok 

Seviyorum 

Selam güzelim uzun süredir konuşamadık seni baya özlemişimm bu hesaba da giremiyorum unuttum sanma olur mu? kitabını diğer hesabımdan okumaya devam ettim oy verememe gibi bir durumum vardı oy veremedim o yüzden buradan tekrar başlayacağım.

Bundan tam üç sene önce, tam da bu saatlerde parmaklarım yine bu klavyenin üzerinde sürünüyordu. O zamanlar içimde kendi kendine dolanan umut kırıntılarına dokunur gibi dokundum bu klavyeye. Yaşayanılanlardan ve düşüncelerimden sıyrılıp sadece bir şeyler var etmek istedim belki de, gerçekten bana ait olan, kendi emeklerimle yaptığım gözle görünür bir şey istedim. Bazen bazı şeyler olur ve onlara istediğimiz gibi tepki veremeyiz, birine kızar alınırız ve ona hissettirmeyiz belli etmeyiz ancak duyduğumuz bir ses hep olur. Nerede, hangi duygu içinde olursam olayım zihnimin içinde onlarca kapı oluyor ve o kapının ardında o yaşadıklarıma karşın vermem gereken tepkiler oluyor. Hangi kapıyı açmam gerekiyorsa onu açmalıydım ancak  her seferinde ya daha az ya da daha çok tepki veriyordum. Biliyorum, bazılarınız da aynı şeyi yaşamadan durmuyor. Karşısındaki tepki vermeyip zihnini susturmaktan bahsediyorum. 
          Bundan üç sene önce zihnim artık patlak vermek istedi galiba, emin değilim fakat üç sene önce tam 1 Ocak'a girdiğimizde durdum ve sadece düşünmeyi bir kaç dakikalığına kenara kaldırdım. Zihin savaşıma son verdim ve parmak uçlarım dokundu kalbime. Kalbimden zihnime akan şey oldu parmaklarım.
          Kayıp Ruhlar benim dönüm noktam oldu. Yalan söylemeyeceğim, beklediğimden daha az etkileşim aldım ama zaten bunu herhangi bir şey için yapmamıştım. Benim amacım ruhumu, zihnimi, düşüncelerimin kökünün bana ait olduğunu tekrar hatırlamayı kazanmaktı. 
          Belki de bunu kimse okumayacak, burada yıllar boyu kalacak belki de.. ama şayet buraya kadar okuyan bir ruh, bir zihin, bir kalp varsa ona söylemek istediğim bazı şeyler var. Sana söylemek istediklerim var ve bu söyleyeceklerim aslında benim için birer aynadan ibaret.
          

Dinle ruhum, kalbinde bazı yaralar var, ruhunda bir kaç, bilemedin bir çok çizikler var. Onlardan korktuğunu, bazen onlara iğrenerek baktığını bazen de görmezden geldiğini görüyorum, anlıyorum hatta. Bak ruhum, seni görüyorum, duyuyorum. Hisset kalbim, sende dinle bazen. Beni dinle, kendi kalbini dinle, senin için her saniye attığı onca ritim varken, onların melodisi varken neden yaralar ve çiziklere bakıyorsun ruhum? Şimdi korkma; yaralarını, çiziklerini ve belki mor, kırmızı, belki de sarı, yeşil olan o izlerine bak. İzler Derin'dir ruhum. Savaşanlar kalıcıdır kalbim. Lisyantus çiçekleri de gidişler gibi kokar. Şimdi tekrar dinle ruhum, artık ne zihnime direniyorum ne de kalbime. Bedenimi ayakta tutan ruhuma güveniyorum. Varlığımı borçlu olduğum kendimi seviyorum. Zihnimi, düşüncelerimi, yaralarımı, izlerimi ve çiziklerimi görüyorum ve onlardan da korkmuyorum.
          Artık Kayıp Ruhlar 3 yaşında ve bende 3 sene büyüdüm. Size bu süreci elimden geldiğince anlatmaya çalıştım. Üç senedir bu yolda, verdiğim onca emekte, bazen döktüğüm gözyaşında, bazen attığım kahkahada, bazense korktuğum o anlarda sesim olan herkese teşekkürler.
          Şimdi tekrar duy ruhum, duy Lisyantus, olmayışın bile ruhumu küstürmedi bana. Teşekkürler Lisyantus, parmak uçlarımdan aktığın için üzülme, ağlamıyorum sadece gözüme toz kaçtı.
          
          Uçuşurken duyduğum ses
          Konarken çiçeklere,
          Bal arısı korkma.
          Uzağındayım bir nefes <3
          
          -deepnight
          
          eski adıyla NightQueen

Yeni yılda seni daha aktif görme dileğiyleee. 

Yazar hanım yazar hanım nerelerdesinizzzz

Hiç kimsesi olmayan birinin herkesi olamazsın demişti, bu cümle yaşatıyor seni Lisyantus. 

Kayıp ruhların playlistini spotifyda beğendim. Sonuçta bu yaz okuyacağız bu kitabı:))))