ey

hayatımda ilk defa bu kadar erken uyandım gözlerimin acısından kör oldum sandım

benim yağmurumda gezinemezsin üşürsün 

dudaklarımda cehennemin tadı 

geçti zaman

sonra her şey birdenbire çirkin, birdenbire çirkin, birdenbire çirkindi. bozuldu bir akşamüstü kıyılara çıkmak çünkü, eller bir soğuk el resmine girip dondular. ay çürüdü, her şey bir hizada kaldı, bütün eşyaları kaldırdılar. o kaldı, bir o kaldı.

küçük hikayelerle dolu bir hayatta ölümün gelmesini bekliyorum 

"ölsem var ya kimsenin ruhu duymaz ha"

boş ver bunları. konuşuruz, konuşuruz da. sana anlatmak istemediğim şeyler daha çok. onlarla ne yapacağımı bilmiyorum sadece. kuş yaparım belki. göğünde gezerler. göğsünde gezerler. belki kış, üşürsün. ah belki göğ. yorgunuz. belki de hiçbir şey yapamam. belki de yalnızca ellerinin varlığını bildiğim bir odada uyumak istiyorum. bir evde senin sesin varken sabahları kuş seslerine siktir çekerdim belki. senin beni sevmen karşılığında her şeyin ve herkesin benden nefret etmesine hazırlanabilirdim yataktan kalkıp. ve sonra saçların karşılığında önünde diz çökmeye yenilgilerin. ölümlerin.

adamlar, babamlar ölürmüş derinde

bazı insanlar seni bazı anılarla yaşamak zorunda bırakır