deli1534

Keşke son konuşmalarımızda "seni seviyorum" demeseydin. Kendimi kandırmışım ben...

deli1534

Dolunay kendini yine o rahatsız koltukta uyurken buldu. Artık rahatsız etmiyordu ama sevdiğinin gözlerini açmadığı her gün ona işgence oluyordu. O kahve denizden uzak, koskoca dünyada yapayalnız bir yerdeydi sanki. Gökhan'ın saçlarına götürdü elini. Okşadı, biraz oynadıktan sonra küçük bir öpücük bıraktı ve elini tuttu. Adamın dövmelerini inceledi, sonra kendi parmaklarında da olan dövmelere baktı. O günü hatırladı, delicesine eğlendikleri çıldırmış oldukları günü. Bu adam uyanacaktı, uyanırdı. Dolunay'ı asla yalnız bırakmazdı. Seviyordu çünkü onlar birbirlerini ve eninde sonunda kavuşacaklardı.

deli1534

Dolunay tuttu sevdiği adamın elinden. "Uyan, ne rüyalar görüyorsun bilmiyorum fakat benim hayatım kabusa dönüyor Gökyüzü'm." Gökhan'ın eline bir öpücük kondurdu ve saçlarını okşadı. "Kokun ilaç kokusuyla karıştı ama hala güzel biliyor musun?" Dedi. Ağlamıyordu artık, gözünde akacak yaş kalmamıştı. "Gördüğün rüyada bir gökyüzü varsa ben oradayım. Sabah olsa da güneş doğsa da ay hep gökyüzünde. Seni seviyorum Gökyüzü'm."