Bu hesapta okuyacaklarınız ölmüş bir kişinin kalemindendir. Hiç yoktan beyin ölümü gerçekleşmiş, yaşamanın sadece nefes alıp vermek ile ilgisi olmadığını düşünen, düşünmekten kafayı yemiş hatta hızını alamayıp etrafındakilere de kafayı yedirtmiş, işi gücü olmayan ama hep işi olan, alkolik olmasını alışkanlık olarak tanımlayan, hayatını bira dolu bir dolap birkaç milyon sigara paketi ve birkaç ton da çay ile geçirmeye razı olan, eskiden iyi çocuk olan ama şimdi nispeten kötü bir adam olan, tüm sıkıntıları dimdik karşılamasına rağmen bir türlü dimdik yürüyemeyen, ''neyse'' kelimesini iliklerine kadar yaşayan bir adam. 
Şimdi yazarım da halim yok, kafam yok, beynim yok, ağzım dilim yok sanki ne bileyim.. sadece acı var, yaşanmışlık var, yaşlanmışlık var. Unutmuşum sanki her şeyi ama unutmamışım da sanki.. unutulmuşum üstelik. Karışık, zor. Hep dünyaya sövdük biz. Onun bir suçu yok ki insanlığa sövmemiz gerekiyordu yanlış yaptık. Yine de bir şeyler kaptık bu hayattan. Yapmam dediğimiz şeyleri yaptık, hiç olmadığı kadar kirlendik ve kirlenmenin güzel bir şey olmadığını anladık kimimiz. Ya da hiçbir şeyi anlayamayacak kadar delirdik. Nereye kadar gidecek böyle bilmiyorum. Belki düzelir, belki bir gün her şey güzel olur diyecek kadar umudum kalmadı içimde. Ama yalan olsa da biraz umudum var. Bu ara keyifteyim sanan insanlar var, dargınım. Herkese dargınım aslında. Siktir olup gitmek gerek ne para var ne heyecan.. Güzel günlerin hatırına içilecek iki kadehim var. Bildiğim bir şey var bu iş bu tatla gitmez..
Neyse.