Biri görsün veya görmesin fark etmeseydi buraya yazmazdım sanırım. Ama bazen, bilirsiniz duvarlar üstünüze üstüneze gelir. Kapana kısılmamak için birşeyler yapmak gerekir. Aslında herkezin bir yöntemi olduğuna inanıyorum. Çoğunlukla alışkanlık yada bağımlılık olarak adlandırdığımız, akıl sağlığımızı korumaya çalışma yöntemleri.
Kitap yazmak çok meşakkatli bir iş. Ve kafamda yazmak istediklerimi toparlayamıyorum. Bu hikaye benim için çok önemli. Çünkü yaşadığım ve yaşanmış olan, aklıma kalbime yer etmiş herşeyleden esintiler taşıyor. Ama kitap yazmak başta bana; beni kendimle yüzleşmek zorunda bıraktığı için zor geliyor.
"Bazen sadece boğuluyorum gibi hissediyorum. Sanki düşünceler birer su damlası. Ama boğulurken, kim suyu sayabilir? Zaten sayılamaz ve ayrılaz bir bütünlükte oldukları için deniz deniz, okyanus okyanus değil mi?"
