dengesizyazar2

Kendimi hiç bir şeyi hem bu kadar çok isteyip hemde vazgeçe bilmek için bu denli  çabalarken görmemiştim...
          	Bunu bana yaptıran şey aşkmış meğer.
          	Ne onla ne de onsuz olmuyormuş hayat ...

dengesizyazar2

Yeni sayfalar açtım, rengarenk  hepsi birbirinden güzel ve fark ettim ki kimse olmasada yanımda tek başıma da ilerlesem ben kendime yetiyorum , hiç kimseye ihtiyacım yok . çünkü kendimi bildim bileli bir tek ben terk etmedim kendimi , herkesin vadesi , süresi doldu ve çekip gittiler yada ben bıraktım çünkü sonu bilinmeyen yolda yürünülmez.Herseye rağmen kendinizi sevin ve allahtan başka  hiç kimseye ihtiyacınız olmadığını bilin.

dengesizyazar2

Yorgunum hemde çok ; sanki milyonlarca insanın ölüsünü üstüme gömmüşler gibi üzerimde ölüm yası var . Gözümü kapatığımda sonsuz bir huzura kapılıp birdaha açmamak istiyorum . Bu dileğimin kabul olacağı günü kimsesiz ve  sessiz bir umutla bekliyorum ...

dengesizyazar2

Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında,
          Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
          Yolumun karanlığa karışan noktasında
          Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.
          
          Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık,
          Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
          Bu gece yarısında iki kişi uyanık:
          Biri benim, biri de uzayan kaldırımlar.
          
          İçimde damla damla bir korku birikiyor,
          Sanıyorum her sokak başını kesmiş devler.
          Simsiyah camlarını üzerime dikiyor
          Gözleri çıkarılmış bir ama gibi evler.
          
          Kaldırımlar, ızdırap çekenlerin annesi,
          Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır.
          Kaldırımlar, duyulur ses kesilince sesi,
          Kaldırımlar, içimde uzayan bir lisandır.
          
          Bana düşmez can vermek bir kucakta,
          Ben bu kaldırımların istediği çocuğum.
          Aman, sabah olmasın bu karanlık sokakta,
          Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum.
          
          Ben gideyim yol gitsin, ben gideyim yol gitsin,
          İki yanımdan aksın bir sel gibi fenerler.
          Tak... tak... ayak sesimi aç köpekler işitsin.
          Yolumun takı olsun zulmetten taş kemerler.
          
          Ne ışıkta gezeyim, ne göze görüneyim,
          Gündüzler size kalsın, verin karanlıkları.
          Islak bir yorgan gibi iyice bürüneyim,
          Örtün, üstüme örtün, serin karanlıkları.
          
          Uzanıverse gövdem taşlara boydan boya,
          Alsa bu soğuk taşlar alnımdaki ateşi.
          Dalıp sokaklar kadar esrarlı bir uykuya
          Ölse kaldırımların kara sevdalı eşi.
          Necip Fazıl Kısakürek.