@deniz55gk
Yaşama hevesi bir kedideymiş arkadaşlar. Hala karamsar ve ölü gibiyim ama eve gitmek için sebebim var. Kapıyı açarken arkadan miyavlayan bir prensesim var. Mutsuz anlarda yanıma sokulup yüzüme yüzüme miyavlıyor ya, diyorum tamam, ben seninle ilgilenirim güzel prensesim.Her şeyi unutuyorum valla.
Evet
Yine ihtiyacım var..
Yalnız olmamaya..
Sokağa çıkıp bir arabanın önüne koşasım var..
Ama yapamam..
Olmaz..
Annem üzülür..
İhtiyacım var..
Sanırım..
Yalnız olmamaya..
Hayat o kadar adaletsiz ki.. Anlayamıyorum.. Hiç hak etmeyen insanlar en iyilerini alırken çaba sarf edenler neden hep en altta kalıyor??
Bazen bir aileye ihtiyaç duyarsın.. Oralarda bir yerde annen, baban, kardeşin vardır.. Ama sen bir aileye ihtiyaç duyarsın.. Aile.. Sanırım benim ailem kitaplar.. Kitaplarım ve onların iyi, kötü, tatlı karakterleri.. Çünkü biliyorum onlar benden nefret etmez.. Onlar beni öldürmez.. Onlar beni sever...
@ My_moonlightt Bende severim.. Farklı bir dünyada gibi hissediyorum kitap okurken. Aşıklarla aşık olup , üzgünlerle üzülmek, acılarıyla göz yaşı dökmek.. Ne bileyim, seviyorum cidden..
@ deniz55gk Aynen bende böyle düşünüyorum. Kitaplar, bana biraz olsa da herşeyi gerçekleştirebileceğime inandırıyor. Ve kitap okurken heyecanlanmam, okuduğum yerin hayalini kurmam bunların hepsini yapmayı çok seviyorum
@ parkmochi_9505 Maalsef benim arkadaşlarım da kitaplar. Odadan dışarı çıktığım zaman karşılaştığım tek şey yalnızlık. Selam verebilecek kadar bile yakınım yok.. Bu biraz acı verici..
