Onur ve gurur kelimeleri ne kadar da kolay çıkıyor ağızdan öyle değil mi? Oysa ki her bir harfinde bir ömre sığamayacak kadar derin anlamlar yüklü. Hayatın boyunca sadece bu iki şey için yaşayabilirsin. Sadece onurunu korumak ve gururunu hiç bir zaman kaybetmemek adına.. Hatta bu hayata geliş gayenin bile bu ikisini yitirmemek olduğunu düşünebilirsin. Fakat öyle zamanlar olur ki ne gurur kalır ne onur, hiç dusunmedigin bir zamanda bir olay ve Poff!!! Buzdan bir tabaka gibi darmadağın olur uğruna yaşadığın ve mücadale verdiğin tüm olgular. Biri çıkar ve hayatının gerçeğini elinden alır resmen. Sense ne bir dur diyebilsin ne de kontrol edebilirsin tüm olanları. Peki yine de kabul edebilir misin içinde onun affedilmek için hiçbir çabasını görmedigin halde? Ya da kızar misin kendine içten içe aslında çoktan kabul edip gururunu hiçe saydigin için? Bu gurur insanı cennetin en büyüleyici köşesine de götürür cehennemin dibine de vesselam..
