Leoda.

İnsana neye ihtiyacı olduğunu bilme yetisi verilmemişti.
          
          Hiçbir insan akşam çizmeye mi yoksa ölü terliğine mi ihtiyacı olacağını bilemez.

Yıldız gibisin, parlak ve güzel.. fakat ay olmazsa görünmez ve sıkıcı.

Ve yeniden bir gece başladı; ikinci, korkunç bir gece, soğuk yıldızlarla bezeli mehtaplı bir gece; açık ve sonsuz bir sessizliğe gömülmüş gök kubbenin ıssızlığında ağır bir yalnızlık içinde inen gece.

"...bu bedensel samimiyet onun uyuşuk duyuları üzerinde sarsıcı sayılacak bir etki yaratmıştı.
             Bu rastlantısal dürtüyle birlikte, iç dünyasında kademe kademe artan kasılmalar ve hareketlenmeler başladı, derken içinde önceleri kabaca, sonra gitgide açık biçimde ortaya çıkan yepyeni bir duygu oluştu; bir köpeğin çevresini saran bütün iki ayaklı canlılar arasından birinin kendi sahibi olduğunu hiç ummadığı bir günde kavraması gibiydi bu: Köpek o andan başlayarak efendisinin peşinden koşar, yazgısının ondan üstün kıldığı canlıyı kuyruğunu sallayarak ya da havlayarak selamlar, ona gönüllü itaat eder ve izi peşinde uysalca adım adım giderdi..."
          
                                                                         -Leporella

Bu dünyanın çeşitliliği her yerdeydi ve böceklerin ateşli parıltıyla çürümeleri gibi en sefil köşe bile önceden belirlenmiş olaylarla doluydu.

Aşk tesadüfleri sever.

Seni kim israf ediyor, ben zerrene muhtaçken

Çünkü yaşamın zirvesi de dibi de aynı biçimdedir..

Bu küçük yan sokaklar büyük kentin çukurluklarında yer bulup saklanmak zorundadır, çünkü içlerinde yüzlerce maske takmış kibar insanlar barındıran tertemiz camlı aydınlık evlerin neleri gizlediğini küstahça ve yılışıkça söyler onlar.

Kıvılcımı söndürmezsen, ateşi zapt edemezsin.