Mavi kuş.

Uzun zaman oldu buralarda soluklanmayalı.

Sevgi bağı zannedilen şey bazen yalnızca ruhuna vurulmuş prangalardır. Saadet bazen yalnızlıktadır. Benliğini bir kuş gibi özgürlüğe salmalı insan. Kelebekler gibi uçmalı,ayaklarının üzerinde yalnız başına dururken cesur olma zevkini tatmalı insan.

"Aşk, kalbimden dudaklarıma çıktı.."

Sevda yalnız dudaklarda doğup yaşadıkça bir saadet olur... Onun dudaktan kalbe zehir gibi işlemesine meydan vermemeli.

Sonu mutlu biten bütün aşk hikayeleri, birkaç cümleden fazlasını hak etmez zaten.

Bu geçip giden hayatta sonsuz olmaya değer ne kadar an ve saniye vardır? Gökyüzünde tan yerinin renkleri, yeryüzünde altın renkli bir sabah, çiçeklerle, kuşların cıvıldaşmalarıyla alkışlanan ilk aşk öpücüğü sonsuza dek sürmeye layık değil midir?

Bir gece ansızın
          Yüreğiyle baş başayken insan
          Ve gözlerinden düşüyorsa yaşlar
          Gül mevsimi geçmiş demektir

İnsan bir sabah ansızın

Alnından çenene, dudaklarının arasında.

Yaralı küçük bir kuş uçtu sevgilim,kondu pencerene. Yaralı kuş söyledi, anlattı seni herkese. Unuttu yarını küçük kuş, sevdi yarenini ölmeyecekmişcesine. Ölüm vardı ama ölüm sevene yoktu. Ölüm vardı bir de yar vardı. Yara vardı bir de saran vardı. Sen vardın sevgilim, senden başka hiçbir şey yoktu.