erenoloji_
Vedalardan bir buket
devr-iduman
devr-iduman
Yangın var sol yanımda..
devr-iduman
@Reaksiyonlar yaşıyoruz işte.
devr-iduman
Buranın eski tadı damakta kaldı..
devr-iduman
Beni ben bile toparlayamıyorum.
devr-iduman
Her şey boka sardı.
devr-iduman
Katlandı yine haz.
devr-iduman
Şehrimin ıslak caddelerinde saatlerce düşündüm... seni: gökyüzünü yüreğime hapseden gözlerini. Düşündüm durdum tenimi kavuran kimsesizliğini, hapsolduğum kuyuda ışık olan harelerini; kendimden kaçtığım her sokakta bekleyen gölgeni düşündüm. Sanki karanlığa alıştığım bir vakit çekip almışsın dipten beni, öyle düşündüm durdum seni.
devr-iduman
Günlerdir sükutun çığlıkları sokaklarımda çağlıyor. Derin bir yokluğun içinde zaman zaman hiç oluyorum. Bazen korkuyorum deliriyor muyum? Diye. Geçmiyor, içimdeki bastırılmış acı, günden güne harcıyor beni. Zihnimin karanlık kuyularında yobaz bir çocuk sevgi dileniyor benden. Ben bilmem sevmeyi; ben bilmem yaraya merhemi lakin tek bir hakikat bilirim o da yaralı bedenim.
devr-iduman
Tanrı unutmuş.
devr-iduman
Rengârenk hayaller kurdum zifiri hayatıma.
Bilmezdim, acılar renkleri öldürümüş;
karanlık beyazı susturup sükuta satarmış. Bilmezdim..doyduğum sokaklar hapsim, vurulduğum odalar kabrim olurmuş, bilmezdim.
Bir düzine hataya bulandım doğruyu kaçırdım.
Çok vazgeçtim çok ağladım, bilmezdim, bu kadar yol alıp bir hiç oldum.
Şimdi dizimdeki yara mor, gözümdeki renk küf, ruhumdaki ağrı çürük. Bilmeden bittim.