Şehrimin ıslak caddelerinde saatlerce düşündüm... seni: gökyüzünü yüreğime hapseden gözlerini. Düşündüm durdum tenimi kavuran kimsesizliğini, hapsolduğum kuyuda ışık olan harelerini; kendimden kaçtığım her sokakta bekleyen gölgeni düşündüm. Sanki karanlığa alıştığım bir vakit çekip almışsın dipten beni, öyle düşündüm durdum seni.