değişim

"Beklemek ne zaman güzel biliyor musun, iki insanın bir vakti beklediği zaman."

Ben seni karşılıksız sevdim, umutsuz, olduğunu bile bile..

Mecnun kendini çöllere vurdu aşkını dağa taşa herkese haykırdı içindekileri döktü birer birer ...
          Leyla ise sustu . Aşkını kalbinde yaşadı kimsenin Leyla'nın da Mecnun'a olan aşkından haberi bile olmadı .
          Ve hikayenin sonunda en çok acı çeken Mecnun gibi görünse de asıl acının sahibi Leylaydı ...
          

Sana aşık olmak hayatımdaki en ilginç şeydi en çok şaşırdığımda seninde bana aşık olmandı ...
          Hayatımın en samimi anı sanırım duygularımı dürüstlükle aktarmamdı .
          Hayatımın en aptal belkide en toz pembe anlarıydı...
          Ama pişman değilim sadece anı yaşamak istedim sonuna kadar 
          Sadece sevilmek istedim ömrümde en az bir kere ...
          Birliktelik insanı mutlu eder , 
          Ayrılık ise insanı düşünür eder .
          Her şey dış pencereden dakikalar içerisinde bitti . Belki unutuldu
          Ben seninle yaşadığım, yaşayamadığım her şeyi unutabilirim fakat yaşadığım hisleri ve duyguları içimden söküp atamam .
          Gidiyorum bilinç altımın derinliklerini silmeye gidiyorum ...

Unutmaya başlıyorum oysaki unutamam sanıyordum ((: buda mümkünmüş...

Günaydın.

Şu hayatta sadece fotoğrafçı gülümse dedi .

Beyaz gülünde gölgesi siyahtır...

İyi Geceler 

İnsanların çoğu kaybetmekten korktuğu
          için, sevmekten korkuyor.
          
          Sevilmekten korkuyor, kendisini sevilmeye layık görmediği için.
          
          Düşünmekten korkuyor, sorumluluk
          getireceği için.
          
          Konuşmaktan korkuyor, eleştirilmekten korktuğu için.
          
          Duygularını ifade etmekten korkuyor,
          reddedilmekten korktuğu için. 
          
          Yaşlanmaktan korkuyor, gençliğinin
          kıymetini bilmediği için.
          
          Unutulmaktan korkuyor, dünyaya iyi birşey vermedigi için.
          
          Ve ölmekten korkuyor aslında yaşamayı bilmediği için.
          
          ~William Shakespeare