Nevşehirli

Kırılan bardak bir daha kırılmaz benim kalbim de öyle işte kırıldı milyon kere artik toplanmaz

Şunu öğrendim ki hic kimseye iyilik yapmayacaksin bu zaman da iyiliği kimse götürmüyor kötülüğü herkesin matarasi  götürüyor

Tam unutmuş ken neden karşıma çıkıp da hayatımı mahveder bu insanlar

Unuttum sensiz olan saniyeleri
          Unuttum sensiz geçen günleri
          Unuttum sensiz olan yatağı
          Unuttum sensiz nefesi
          Unuttum bomboş sokaklarda seni 
          Unuttum mutluluğu
          Unuttum sensiz olan geçmişimi.

Saçma sapan hayatin içinde şerefli olarak yaşamaya çalışıyorum

Herkese söylerim ama ayni hatayı ben kendim yaparım kimseye kendin kadar güvenme derim herkesten önce ben kendim guvenirim

Dökülen göz yaşım kadar acı olabilir misin 
          Yoksa gülen gözlerim kadar mutlu olabilir misin
          Eğer ikisini de yapabiliyosan sen herşeye değer sin

Hani derler ya aşk yeni den  filizlenen bir gül dür, ben o gülü daha toprağa vermeden soldurdum  ki bir daha aşk'ı yasamayim  diye...

Her gördüğün post'u kendine dost zannetme

Gecenin karanlığında sessiz ve sensiz yürüyen bir insanım.