Ben senin gibiyim, ey Gece, sessiz ve derin; ve yalnızlığımın ortasında bir beşikte bir Tanrıça yatar ve Cennet'te doğan yalnızlığımda Cehennem'e dokunur.

  Ben senin gibiyim, ey Gece, vahşi ve korkunç; çünkü kulaklarım mağlup ulusların çığlıkları ve yitirilmiş toprakların iç çekiçleriyle dolu.
  
  Ben senin gibiyim, ey Gece, acımasız ve korkutucu; çünkü bağrım denizde yanan gelmilerle tutuşur ve dudaklarım ölen savaşçıların kanıyla ıslanır.

  Ben senin gibiyim, ey Gece, sabırlı ve tutkulu; çünkü göğsüme solgun öpüşlerin kefenleriyle binlerce sevgili gömülü.

 Senin gibi, ey Gece, senin gibi güçlü ve uluyum ve tahtım gözden düşmüş tanrıların yığını üstüne kurulu; ve benim önümden de günler elbisemin eteğini öpmek için yüzüme bakmadan geçerler.

  Evet, biz iki kardeşiz, ey Gece, çünkü sen  evreni açığa çıkarırsın, ben ruhumu.


   




   Deliliğin hüküm sürdüğü bir dünyada sadece delilerin aklı başındadır.
                         -Akira Kurosawa