Merhaba.
Ben acılarını kavanozlarda saklayan kız. Kahvaltımı acılarımla yaptım, suyumu katran içtim. İçerime karanlık tohumları ektim. Katrana doydukça büyüdü,büyüdü,büyüdü... Dallandı, budaklandı,zihnime ulaştı. Beynimin dar odacıklarına dallarını taktı,kanattı. Kanımla beslendi,köklendi. Söküp atamayacağım bir yere yerleşti. Size gülümsemeler sunmuyorum. Gelin,benim acılarımın tadına bakalım. Gelin kurak topraklarıma bir tohum da sizinle bırakalım. Aralayın kapıları,bu sefer ışık değil,KARANLIK SIZACAK.