Öncelikle selamlar, evet döndüm ama dönüşüm benim için büyük bir kayıp gibi oldu. Ben ciddili abime bağımlı biriyim yani abim var olduğu için varım sanki hatta şöyle diyim babamla asla anlaşamam ama abimi babam yerine koyarım. Önceden her gün cips yerdim, çikolatalı süt içerdim artık onlar bile boğazıma oturuyor. Her abimle alakalı birşeyler gördüğümde abimin ismini duysam, en sevdiği yemeği, kullandığı eşyaları, parfümlerini, bana taktığı lakapları ve daha nicesi... Aslında burdan gitmemde en büyük etken abimdi, dün abimi askerliğe yolladık. Belki bazılarının ne dram kastı amk diyebilir ama abisi olanlar beni anlar, abiniz bazen sadece abi değil, erkek kardeş, abla, anne, baba, arkadaş herşey olabiliyor. Ve ben burda yazdığım her karaktere abimden bir parça verdim. Birinde ismi, birinde saçı, birinde en sevdiği yemek... Ben bu hayattaki en büyük destekçimi 6 ay boyunca göremeyeceğim, arada bir belki görebilirim ama ben abim Allah'a emanet ol dediğinde bile sesim titreyerek konuştum. Beni arkadaşlarına emanet ederken onların yerine abim olsun istedim son saniyeye kadar abimi bırakmadım. Abimi üzmemek için çok ağlamadım ama şimdi abimi hatırlatan herşeyde ağlıyorum. Odasında en som giydiği ceket o kokuyordu diye ağladım, gece onun yatağında yattım. Kısacası ben eksiğim bu yüzden bu aralar pek aktif olamadım, abimle vakit geçirmek istedim.
Hepinize iyi geceler :)