Bir zamanlar cahildim
Yüreğim nefretle serpildi
Çok üzdüm, çok bağışladın
Ama aşkın körkütük değildi
Ölüm sebebin oldum
Kendimi mezarının başında
Halüsinasyonlarınla bir yana buldum
Hâlbuki sen isterken beni yanında
Ben yara bantlarını öpmekle yetindim
Hikyem(izde) mutluydun
Uyandığımda elimde intihar mektubun
Sevgilim, sen benden ayrıldın
Ben seni her gece
Mezarının başında
Bir elimde ölüm fermanın
Yüreğimde hasterinle
Tutamadım yaşlarımı, ben sana yenildim
Üzgünüm sevgilim, dünya bizim değildi
Çok üzdün, çok pişman ettirdin
18 cm'lik yarağım ortada bıraktın
Bir de meleğim oldun amına koyim
~acıdı mı//hyunlix
(Çok üzgünüm ficin sahibi ama bunu yapmam gerekiyordu)
