dmoncesr
Yalnızca çiçekler değil, insanlar da solar.
dmoncesr
dmoncesr
Ama her cephede savaşamazsın.
dmoncesr
insan nasiple niyet arasında ince bir çizgide yaşar.
jeaonlous
dmoncesr
Gerçek, kurmacadan daha tuhaftır.
dmoncesr
Yarım kalan hikaye yoktur, hikaye o kadardır.
dmoncesr
Sonra birdenbire, kimseyi suçlamayan, faydasız tartışmalardan kaçınan, gidenlere sakin bir şekilde bakan ve darbeleri şüpheli bir sessizlik içinde karşılayan birine dönüşürsün.
dmoncesr
Nereden bilebilirdi insanoğlu? Varlığının sonuçlarını.
dmoncesr
Hepsinin de yanıtı aynıydı: Hiçbir yerden
Belki de bu sayede hayat devam ediyordu. Kimse, neye neden olduğunu önceden bilemediği için Çünkü her davranışının zaman içindeki bütün sonuçlarına önceden tanıklık eden kişinin ilk tepkisi, büyük ihtimalle, durmak olurdu. Durmak ve durdurmak. Dehşet içinde. Hareket etme korkusundan kalbi durana kadar. Çünkü her hareketin nihai sonucu acıydı ve belki de, insanoğlu bunu bilse, hiç doğmazdı. Belki de daha kötüsü, bütün bunları bilse de doğmaya devam ederdi. Ne de olsa, insandı ve doğası gereği arsızdı. Doğmak için her şeyi yapardı. Gerekirse karnından çıktığı annesinin leşini doğumhanede bırakır, hatta dünyaya ikizine yapışık bile gelir, ama yine de doğardı.
dmoncesr
Uzunca bir süre kendine sığınaklar kurup yıktın: düzen ya da eylemsizlik, başıboş sürüklenme ya da uyku, geceleyin devriye gezmeler, yansız anlar, gölgelerin ve ışıkların kaçışı. Daha uzun bir süre kendine yalan söylemeyi, kendini sersemleştirmeyi, kendi oyununa gelmeyi sürdürebilirsin belki. Ama oyun bitti, büyük şenlik, ertelenmiş yaşamın yalancı sarhoşluğu bitti. Dünya yerinden kıpırdamadı ve sen değişmedin. Kayıtsızlık seni farklı kılmadı.
Ölmedin. Delirmedin.
dmoncesr
Ben kimseden yardım istemem ortadan kaybolur daha iyi hissettiğimde geri dönerim.