dnacase

sa pangalawang beses sinali ko ulit ang Harang sa Wattys. My journey of editing this story this year was so hard for me. I almost decided to quit and just submit my entry immediately para hindi na ko magdusa. Hindi dahil sa dami kong nakitang mali, kundi sa problema ko sa pagbabasa.
          	
          	
          	
          	Hindi mababa comprehension ko sa tagalog pero it took me 2hrs bago ko natapos yong isang chapter na almost 3k words. Mas mahirap sa akin mag-edit kesa ang magbasa lang. Nahilo ako at nag-alala kung hanggang kailangan akong ganito. Ang hirap hirap hirap; paulit-ulit-ulit—ganito rin ako magbasa at mag-edit ng Harang.
          	
          	
          	I don't want to mention any disorder kasi hindi pa ako nakakaapak sa office—di pa ako nagpapa-diagnose or smth. (I hope makaya ko na soon). Ayaw ko rin naman mag-self-diagnose kasi para sa akin mali yon. Pero ang tama lang ako, alam kong may problema. Kaya di ko alam kung na-enjoy ko yong editing journey ko this year. 
          	
          	
          	
          	Pero masasabi kong mas napaganda ko yong kwento at subrang proud ako sa sarili ko dahil natapos ko kahit ganun. Manalo o matalo man ulit, panalo na sa akin yong natapos kong ayusin yong story. :) 
          	
          	
          	
          	
          	
          	
          	
          	READ 'Harang' HERE: https://www.wattpad.com/story/264114349?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details_button&wp_uname=dnacase&wp_originator=kOLmGdTlPJ18VZkTFiePEBlw51Yu%2FIt0ExA%2BqE4dQDSfwdmpyF1B6Hn6lGzedk0s9BLGC3ZdTaJQy04zwy2KhACwvfkvNe1UMMGKt0LaN0IfS6l7fJWGWj9orZhlcdB8
          	
          	

dnacase

sa pangalawang beses sinali ko ulit ang Harang sa Wattys. My journey of editing this story this year was so hard for me. I almost decided to quit and just submit my entry immediately para hindi na ko magdusa. Hindi dahil sa dami kong nakitang mali, kundi sa problema ko sa pagbabasa.
          
          
          
          Hindi mababa comprehension ko sa tagalog pero it took me 2hrs bago ko natapos yong isang chapter na almost 3k words. Mas mahirap sa akin mag-edit kesa ang magbasa lang. Nahilo ako at nag-alala kung hanggang kailangan akong ganito. Ang hirap hirap hirap; paulit-ulit-ulit—ganito rin ako magbasa at mag-edit ng Harang.
          
          
          I don't want to mention any disorder kasi hindi pa ako nakakaapak sa office—di pa ako nagpapa-diagnose or smth. (I hope makaya ko na soon). Ayaw ko rin naman mag-self-diagnose kasi para sa akin mali yon. Pero ang tama lang ako, alam kong may problema. Kaya di ko alam kung na-enjoy ko yong editing journey ko this year. 
          
          
          
          Pero masasabi kong mas napaganda ko yong kwento at subrang proud ako sa sarili ko dahil natapos ko kahit ganun. Manalo o matalo man ulit, panalo na sa akin yong natapos kong ayusin yong story. :) 
          
          
          
          
          
          
          
          READ 'Harang' HERE: https://www.wattpad.com/story/264114349?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details_button&wp_uname=dnacase&wp_originator=kOLmGdTlPJ18VZkTFiePEBlw51Yu%2FIt0ExA%2BqE4dQDSfwdmpyF1B6Hn6lGzedk0s9BLGC3ZdTaJQy04zwy2KhACwvfkvNe1UMMGKt0LaN0IfS6l7fJWGWj9orZhlcdB8