Pat

Nakakamiss yung ganito. Yung simple lang. Yung nagsusulat ka base sa gusto mo without restricting yourself from anything or anyone. Yung hindi mo na kailangang isipin pa kung ano ang magiging reaction ng mga kakilala mong makakabasa nito kasi iba yung tingin nila sayo at sa tipo ng kwento na isinulat mo. Ang saya lang. Pakiramdam ko napakalaya ko. Siguro ito lang talaga yung pupuno sa emptiness na naramdaman ko noong mga nakaraang linggo. 

Naka higit tatlong bersyon na ako ng unang kabanata ng Pitong Minuto pero hanggang ngayon di ko pa rin alam kung alin ang ipapabasa sa mga mambabasa.