Ve ben.
Kimi zaman Nazım Hikmet'in davetinde ,
Kimi zaman Atilla İlhan'ın çalan mahur beste'sindeyim.
Hiçbir zaman Necip Fazıl'ın Büyük Doğusu olmadım
Ama Cahit Zarifoğlu'nun zarif mısralarını iyi belledim.
Bazen Boğaziçi'nde garip kaldım Orhan Veli gibi.
Bazen Arif Nihat'ın Bayrağa sevdası gibi sevdalandım ben.
Ben, Özdemir Asaf'ın kafiyesinde tutundum hayata,
O kadar tertipli , düzenli yaşadım bazı zamanlarda.
Unutulsa da ismim Abdurrahim Karakoç gibi,
Her Mihriban denildiğinde ister istemez hatırlanırım.
Kimi zaman Bakırköy'e uzanır kalemim Cemal Safi gibi
Bazen de geri gelir mektuplarım Nihal atsız gibi.
Sinirlendiğim anlarım elbette olur,
Ağır gelir bu dünya hali, bu dünya işleri.
Fuzuli gibi hissederim kendimi.
Kasideler , beyitler yarım kalır.
Ne Nedim gelir ne de Nabi ses verir.
Su gibi akar ömrüm kağıt üzerinde.
Dertlendiğim geceler de ,
İki kapılı bir handa , uzun ince giderim.
Veysel'in sazını duvara asar , sonra susarım.
Özlem dayanınca şakağıma ,
Uyy Havar çekerim.
Ahmed Arif'e bir selam veririm.
Edipler edeplidir. 
Edip Cansever'in Anısında olmasam da,
Onunda mısralarındayım.
Ama en çok Koca Akif'imin mürekkep kokusunda saklanırım.
En çok onunla yetinir , onunla konuşur, ona sığınırım.
Bülbül dediğinde daldaki bülbüller ,
Şu boğaz harbi nedir ?  dediğinde tüyler diken diken olur.
Korkma dediğinde bir ülke ayakta olur.
Çünkü o Mehmet Akif Ersoy'dur.
Ben hep bunlardayım. 
Arama beni sağda , solda.
Biraz Mevlana'da biraz da Şems deyım.
Yunus'un özlemi var yüreğimde.
Bir de acısı var omuzlarımda.
Şiirlerin inceliğini dokur, onları biçerim.
Bazende hançer gibi bağrıma saplarım.

Tüm Hakları Saklıdır