Lovə

abelyaların yaprakları açıldığında,
          anlarım ki bahar gelmiştir.
          güneşin sessiz öfkesi,
          kuşların sitem dolu cıvıltıları...
          hepsi birer melodiye dönüşür. 
          benim ızdırabımsa; yani o seni düşünmektir,
          bahar gelince daha bir tatlı gelir yüreğime.
          içime düşen bir parça kor ateş ile severim,
          baktıkça kaybolduğum ormanları.
          ancak o an bir yağmur çiseler, bir fırtına kopar.
          anlarım ki sonbahar gelmiştir.
          ardından keder ve yalnızlık ile,
          ormanları yakıp kül eden bir hiddet.
          o zamandır ki; kışın geldiği,
          abelyaların yaprakları kapanır.
          fakat ben çoktan kışı gönlümde ağırladım.
          

Uzaklara, kimsenin görmediği yere, mimozalara götür beni.

içimde kopan güz çığlıkları.
          gömleğinin yakasından dağılan ufak tufanlar.
          yağmur kokusuna karışır boynu eğri papatyalar.
          geçtiğim her bir sokak seni anımsatır.
          ah şu yalan dünyada.