Lovə

hatalarimdan ders cikardim
          karanlik sehirde aydinlandim
          bu kadersiz yasamimda 
          senden bir parcayla umutlandim
          soyle bana kucugum,
          neydi ugruna canini verdigin?
          eger seni seni sevdigimi dusunuyorsan
          bana neler hissettirdigini bilmiyorsan
          aydinliklar ulkesindeyim
          gel ve kulagima fisilda
          tekrar seni sevecek miyim?

abelyaların yaprakları açıldığında,
          anlarım ki bahar gelmiştir.
          güneşin sessiz öfkesi,
          kuşların sitem dolu cıvıltıları...
          hepsi birer melodiye dönüşür. 
          benim ızdırabımsa; yani o seni düşünmektir,
          bahar gelince daha bir tatlı gelir yüreğime.
          içime düşen bir parça kor ateş ile severim,
          baktıkça kaybolduğum ormanları.
          ancak o an bir yağmur çiseler, bir fırtına kopar.
          anlarım ki sonbahar gelmiştir.
          ardından keder ve yalnızlık ile,
          ormanları yakıp kül eden bir hiddet.
          o zamandır ki; kışın geldiği,
          abelyaların yaprakları kapanır.
          fakat ben çoktan kışı gönlümde ağırladım.
          

Uzaklara, kimsenin görmediği yere, mimozalara götür beni.

içimde kopan güz çığlıkları.
          gömleğinin yakasından dağılan ufak tufanlar.
          yağmur kokusuna karışır boynu eğri papatyalar.
          geçtiğim her bir sokak seni anımsatır.
          ah şu yalan dünyada.