drNaves

'Gönül ne yatarsın viran köşkünü
          Geçti ömür devranın ne hayaldesin
          Felek bir gün vurup tarumar eyler
          Geçti Süleymanlar ne hayaldesin...'

Bu güller senin için
          Bu gönül ikimizin 
          Hiç üzülme, ağlama 
          Sen gülümse daima

çünkü beyaz bir gemidir
          
          siyah denizlerin hep çağırdığı
          batık bir gemi
          
          sönmüş yıldızlar gibidir
          
          yitik adreslere benzer ölüm
          yanık otlar gibi
          
          sen bu şiiri okurken ben belki başka bir şehirde ölürüm

Thought i was depressed or losing my mind 
          My stomach upset almost all of the time
          But after i left, it was obvious why,
          Because for you, you
          I was the love of your life,
          But you were not mine...

You couldn't save me, but you cant iet me go 
          I can crave you, but you don't need to know
          
          Did i take it too far?
          Now i know what you are 
          You hit me hard 
          I saw stars

Beni öptüğün son gün gibi 
          Gözümü kapat, öldür beni
          Kalamadım ki bu hikayede
          Bilemedim ben, kim üzdü seni

          “246 gün oldu ama kalbimdeki çatlaklar hâlâ tam kapanmadı. Bazen bir anda ismi düşüyor aklıma, göğsümde ince bir acı geziniyor; sanki unutmuş gibi yaparken bile içimde bir yer hâlâ ona dönük. Gidişinden sonra dünyam sessizleşti, renkler soluklaştı. Onu geri istemiyorum belki ama bıraktığı boşluk, hâlâ günlerime hafif bir sızı gibi yayılıyor.”