poine

Merhaba duydunuz mu bilmiyorum ama Tom Felton Draco Malfoy rolüne geri dönecekmiş bunu paylaşmam gerektiğini düşündüm

2. bölüm geldi ama ilk açtığınızda hâlâ eski hali gibi gözüküyorsa lütfen önce kütüphanenizi senkronize edip öyle tekrar deneyin. İlahi bakış açısıyla yazılıysa bilin ki düzenlenmiş/doğru halini okuyorsunuz. 

Draco’mun doğum gününe özel 2. bölümü bugün atmaya çalışacağım, ilgilenenlere duyurulur efendim ❤️

Bitirene kadar Moon’un düzenlemelerini yayımlamamalıyım diyordum ama bu işe gerçekten baş koyabilmek için bir motivasyona ihtiyacım olduğunu fark ettim. Düzenlediğim bölümleri yavaş yavaş da olsa yüklemeye başlayacağım. Zaten bunca yıl sonra sadece gerçekten Moon’a değer veren daha öncenin okurlarının kaldığını biliyorum. Bu yüzden çoğunluk için düzenlenmiş bölümlerin bir sorun yaratmayacağına eminim. Yeni gelen birileri varsa da kafa karışıklığı için şimdiden özür dilerim. Sadece anı olarak kalması için 1. Bölümün ilk halini de bırakacağım ki oraya bıraktığınız yorumlar da silinip gitmesin. Bunun dışında 10-11. Bölüme kadar bütün eski bölümler baştan yazılacak. İlk haliyle son kez okumak isteyen varsa buyursun :)

Naber

Merhaba sevgili yazar umarım iyisindir. Moon'a yeni bölüm ne zaman atacaksın bilmek isterim

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQXHpkQJKMo1nBoQPvYW8JtjBq-5Br0J0DvyAz_AmVmHfReeUQ4i64uwB4&s=10
          
          https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTmPIJtDYHzS8Eqccyn-N1HTO7MUV85RdUwGw&usqp=CAU
          
          Bunları görünce aklıma Moon geldi  

Hermione yaşıyor. 
          
          Düşünebildiği tek şeyin bu olmasını dilediği dakikalarda onu rahatsız eden, nefeslerini kesen bir başka düşünce zihninin tam ortasında onu acıdan kıvrandırıyor:
          
          Hermione az kalsın ölüyordu. 
          
          Ucu bucağı olmayan sonsuz bir zincir gibi düşünceler de birbirine karışıyor. 
          
          Hermione yaşıyor. Hermione az kalsın ölüyordu. Hermione yaşıyor. Hermione az kalsın ölüyordu. Crucio. Bir dakika kadar. Hastayı kaybediyoruz. Hermione yaşıyor. Hasta döndü. Hermione az kalsın ölüyordu. 
          
          Baştan sona geriye saran bir kaset gibi her şeyi yeni baştan yaşıyor. Hermione olsa böyle düşünürdü. 
          
          Hermione olsa onu kendisine getirirdi. 
          
          Hermione içerideki bir odada başındaki koca sağlık ekibine rağmen yapayalnız yatıyor. 
          
          Draco kendisine gelemiyor. 
          
          Olmuyor. 
          
          Dakikalar, saatlere evrilirken yerinden kıpırdamadığı gibi vücudundaki uyuşukluğu dahi hissetmiyor. Hiçbir şey hissetmiyor. Sanki bu yetiden aciz gibi. 
          
          Draco bir nefes daha alıyor. Hermione’nin de tıpkı kendisi gibi nefes almaya devam etmesini dilerken. Dilekler dışında elinde hiçbir şey yok gibi sanki. Gücü, parası, safkanı bile hiçbir halta yaramaz. İçindeki canavar bile. 
          
          Onu kurtaramıyor. 
          
          Canını bile verir. Hatta canını vermek hiçbir sorun yaratmaz ama kıza iyi gelemiyor işte. 
          
          Nefes alıyor, nefes veriyor ve döngüsü yeni başa sararken kızın uyanmasını dilemeye devam ediyor. 
          
          Uzun sürecekmiş. Öyle diyorlar. Bütün gün uğraşmaları gerekebilirmiş. Yüzündeki büyünün ne olduğunu çözemiyorlar ama ilerleyişini durdurabilmişler. Büyü kalbine ulaştığı için kalbi durmuş. Ama şimdi iyi. Şimdi durumu stabil tutuyorlar. 
          
          Şimdi iyi. O iyi. 
          
          Draco’ysa hiç iyi olmadığını çok iyi biliyor. 
          *****
          Bismillah dedik ve başladık umarım bitiririz de <3

Sevgili Slytherin Prensi, iyi ki doğmuşsun. Senin olmadığın bir dünya, seni yazmadığım bir dünya beni ben yapmazdı. Her kalemde aynı ama bambaşka bir insan olabildiğin ve büyürken yanımda durduğun için teşekkür ederim. Bugün sen benden çok büyük olduğun yeni bir yaşa giriyorsun. Bense tam 7 gün sonra Moon’da senin için 13 yaşımda belirlediğim o yaşa ulaşacak, 22 yaşında olacağım. O zamanlar bu yaş gözümde çok büyük, çok yetişkindi. Şimdi ise öyle olmadığını biliyorum. Omuzlarına yüklediğim yük 19 ya da 22 yaşındaki birinin kaldırabilmesi için çok ağırmış, bunu bilmediğim ama sana yaşatarak kendime de büyüyerek öğrettiğim için özür dilerim. Seni hep sevdim, hep de seveceğim.  İyi ki doğdun Draco’m. 

Yeni bölümü yazacak misin bilmiyorum ama kitabı 2016 da okumaya başladığımda küçücük bi çocuktum o zaman okuduğum en güzel dramione moon du hesabı yıllar sonra açıp yeni bölümü görünce baştan okumak istedim yıllar önce yazdığım yorumları görünce çok eğleniyorum umarım yazmaya düzenli devam edebilirsin ve moon un sonu olur