chciałabym być piękną księżniczką i łamać serca poetom.

chciałabym pić herbatę w kolorowych filiżankach i przytulać promienie słońca.

chciałabym tańczyć w długiej sukni na eleganckim balu i nauczyć się grać na fortepianie.

chciałabym śpiewać po francusku i malować szare niebo na niebiesko.

chciałabym płakać razem z chmurami i zakochać się w romantyczną jesień.

dlatego marzę, dramatyzuję i patrzę nieobecnym spojrzeniem. zmieniam swoje życie w scenę. bawię się emocjami i ludźmi.

płaczę, śmieję się, kłamię. poprawiam włosy, ubieram sukienkę, maluję usta. obiecuję miłość. odgrywam swoją rolę.

czasami wpadam w histerię, krzyczę i ścieram łzy. rozbijam wazon z białymi różami. próbuję spokojnie oddychać.

czuję, że musi być idealnie. muszę zrobić przedstawienie. muszę dramatyzować bardziej. muszę być lepsza, piękniejsza i bardziej okrutna.