@drinkforhorror
o senmiydin yazarım? " beynimdekileri ağ kağıta dökseler kocaman bi karalama çıkar" gibi bi cümlenin sahibi,
şimdi beynim aynen öyle ve bu cümleni hatırladım ama nerde okumuştum aceba? ilk fatal flaws geldi aklıma ama emin değilim.
kendini kararmakta olan bir dünyada sıkışıp kalmış bulursan, vücudun içinin hep bu kadar karanlık olduğunu hatırla. orada kalp, her kanun gibi, yalnızca yaşayanlar için durur.
Humans live with a constant feeling of pain inside of their hearts but their hearts are sensitive to pain so it makes living difficult. Their hearts are delicate like glass, yours especially...
ait hissedememe
@drinkforhorror herkesin yaşadığı dünyada yaşamıyormuşsun da farklı bi evrendeymişsin gibi sanki
aşırıya kaçmamak gerekir-miş
dur!!!!!! çok güzel yazıyorsun
gunaydin cocuklar (14:00)
naberrrrr nasılsınnn
Birbirini arzulayan ruhlar, kaderin yakıp kavurucu ateşinde kaybolup giden... Tanrı umursamaz acıyı, tek düşündüğü önemsiz ruhların nereye kadar dayanabilecekleri olur. İki ruh birbirini arzular ve kader birleşmelerine izin vermezse eğer, asıl trajedi bu olur. Kader planını yazıp çizerken fark eder satırları, zamanın tozlu kitaplarında yıllarca boş kalan sayfaları. Prangalar zincirlere mahkum, gözyaşları imkansız trajedinin yakın bir dostu. Rüzgarlar esip gider cehennemin çorak topraklarında, tanrıya fısıldayan şeytanlar olur bu sefer.
Sonunda kader eline almış iğne ipliğini. Örülen ağlara esir düşen ruhlar birbirini bulunca bunu bir kurtuluş olarak adlandırmış. Tanrının hoşuna gitmemiş bu, boş satırları boş bırakmak niyetinde değilmiş. Rüzgarın şiddetini arttırmış ve körüklemiş kızıl ateşi. Acı artmış, tanıdık melodi bir kez daha fısıltı gibi esmiş çorak topraklarda.
Birbirinin ateşinde yanan ruhlar birbirinin acısını en derinden tadarmış. Şehvetin kara lekesi ve aruzunun kızıl tonundan uzak kalmış saf ruhlar, varlıklarını sarıp sarmalamış kavurucu ateş. Yıkım akılalmaz derecede fazlaymış, birlikteyken birbirlerine güven veren olmayı öğrenmişler.
Ateş sönüp karanlık olduğunda yok olan bilinçlerine eşlik eden tek bir düşünce bulmuş bu sefer onların sönen ışığını.
Ve zamanın kıyısında, bunu yine bir kurtuluş olarak adlandırmışlar.