zihnimdeki mahkemede o her zaman suçlu, öfkeli değilim ama affedemiyorum, ruhumu parçalıyor kaybolup gitmek istiyorum. o kadar acıtıyor ki bazen.. yalnızca beni tanıyan herkesin hafızasından silinmek, bir sabah güneş doğarken unutulmak istiyorum. solup giden ruhum hayalet gibiyken siyah beyaz gördüğüm bu dünyada bedenim amaçsızca dolaşsın, anlama kavuşamayan her şey önemini de yitirsin istiyorum. affedemiyorsam unutmak, zehirden ibaret anılarımı okyanusun derinlerine gömmek istiyorum
uzaklaşmak istiyorum, ufuk çizgisine doğru yola çıkıp güneşi takip etmek..