Güveni üç kelimeyle anlatsaydım eğer buna anında cevabım olurdu.
Güven, Emir Ali Karademir'di.
Güven, abimdi.
***
''Yaklaşmayın!'' diyerek çığlık atar gibi bağırdım.Abim bunu duymuş olacaktı ki koşarak babamın boyundan beni görmeye çalışırken güvenlikleri itekliyordu.
''Bir şey olmayacak.'' dedi kadın.
Olmayacak mı?
''Yıllardır aynısını söylüyorsunuz...'' dedim alayca. ''Beni duygusuz bir kıza çevirdiniz!Renksiz bir kıza dönüştüm beni!Sizin yüzünüzde...'' derken kadın ağzımı kapatıp beni eğdirirken hem sağ hem de sol kolumda hissettiğim acıyla bağırmak istedim.Sağ kolumda sakinleştirici, sol kolumda ise az önceki adamın bana batırmak istediği iğneyi vurdular.Gittikçe güçsüzleşen bedenim daha fazla bunu kaldıramaz gibi yere yığıldım.Abimin bağırışları kulaklarıma gelirken güvenlikleri benden uzaklaştırıp onlara vuruyordu.
''Merve!''
***
Denizler boğar mıydı yoksa boğulur muydu?
Kabuslar kötü müydü yoksa iyi miydi?
Bir hayal bittikten sonra ona hayal diyebilir misin?
Bir ağırlık kaldırmadan kendini ağırlık taşır gibi hissedebilir misin?
Öldükten sonra yaşıyorum diyebilir misin?
TUZAK KAÇIŞLAR BÖLÜM 3