dkmdjeıeöels

@GeschlosseneNacht  Çok doğru... 

Sen yokken gece bile farklı bakıyor bana gökyüzü,ay,yıldızlar kırgın sanki.
          Bütün ışıklarını çalmışım sanki onlardan;
          Öyle sönük,öyle kırgın ve  öyle pervasızca bakıyorlar.
          Kalem kağıt  bile küskün sanki...
          Yazıp çizemiyorum karalayamıyorum o bomboş sayfaları.
          Sıkılıyor,bunalıyor,öfkemi bile içimde yaşıyorum.
          Bakma böyle tek vücut olduğuma,
          Binbir parçaya bölünmüş ruhum,
          içim yedi kat cehennemi barındırıyor adeta.
          Bir Rum ateşi saklıyorum içimde su döktükçe yanan.
          Kafam kalkmıyor yerden,ruhum başka ruhlara gidecek gibi değil.
          Kalabalık en büyük yalnızlık oldu benim için adeta.
          Göz yaşlarım için iki küçük göz deliği yetmiyor,
          küçük kalıyorlar göz yaşlarımın yanında.
          Bağırıp çağırıyorum,paralıyorum kendimi ne mi oluyor?
          Koca bir hiç!  
          Seninleyken korkan bir yanım,sensizken tufanlar yaratıyor.
          Sonra ne mi oluyor
          Kendimi üç küçük  kelime ile teselli ediyorum.
          "HER ŞEY OLACAĞINA VARIR"...deyip sessizce boyun büküyorum.

Bazen ölmek istersin yersiz şekilde
          Yaraların derin olsa da 
          Kabuk tutmasını beklersin,hemde senelerce
          Yankılanan sesinin duyulmasını beklersin bazen,
          Kaybolan yıllarını ararsın o çığlıklar da
          Hep mutluluğu ararsın,sence tabiri neyse
          Yazdığın mısralara mana katamazsın bazen
          En çokta "kimse benim gibi değil"düşüncesi yakar insanı.
          Ama alışırsın zamanla 
          Kabuk tutmayan yaralara da,boşlukta yok olan çığlıklara da..
           
          HELİN KURTARICI*-*

Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.
          “O olmazsa yaşayamam.” demeyeceksin.
          Demeyeceksin işte.
          Yaşarsın çünkü.
          Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
          Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın.
          Ve zaten genellikle o daha az sever seni,
          Senin onu sevdiğinden…
          Çok sevmezsen, çok acımazsın.
          Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
          Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
          Senin değillermiş gibi davranacaksın.
          Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın.
          Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.
          Çok eşyan olmayacak mesela evinde.
          Paldır küldür yürüyebileceksin.
          İlle de bir şeyleri sahipleneceksen,
          Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.
          Gökyüzünü sahipleneceksin,
          Güneşi, ayı, yıldızları…
          Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak.
          “O benim.” diyeceksin.
          Mutlaka sana ait olmasın istiyorsan birşeylerin…
          Mesela gökkuşağı senin olacak.
          İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın.
          Mesela turuncuya, ya da pembeye.
          Ya da cennete ait olacaksın.
          Çok sahiplenmeden, Çok ait olmadan yaşayacaksın.
          Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi,
          Hem de hep senin kalacakmış gibi hayat.
          İlişik yaşayacaksın. Ucundan tutarak…
          
          CAN YÜCEL*-*

Beğendiğim bir şairin şiirini panomda paylaşayım dersem ne dersiniz?

Bazen anlamazsın içinde kopan kıyametin sebebini
          Bazen canın yansa da susarsın sebepsiz yere
          Bazen cehennem de yanmak,yaşamaktan daha kolay gelir insana
          Bazen,işte bu bazenler yıkar tüm hayalleri.

Nedenini bilmeden sevdim ben seni
          Nedenini bilmeden aşık oldum ruhuna
          Nedenini bilmeden attı bu kalbim senelerce sana 
          Nedenini bilmeden özledim ben seni
          Hayallerimde yer açtım sana nedenini bilmeden 
          Şimdi her zaman yaptığım gibi,
          Nedenini bilmeden gidiyorum başka ruhlara.

Çok şey istemedim be üstat..sadece şiirlerime mana olmanı istedim,ama sen şiirlerime beyit oldun.

Dur diyorum dinlemiyor,devam et diyorum aldırmıyor bu aşk bir tek beni yakıyor.

Thanks for da follow da dear