" Ve sen kır çiçeğim, gözlerine baktığımda ölüm gördüm. Ölümümü gördüm. Nefesin duman kokuyordu, yakılmış cesedimin kokusuydu bu. Dudaklarında müzik vardı, Beethoven'den "Für Elise". Elindeyse bir kitap, Gogol "Bir delinin hatıra defteri". Bense, yaşama ümidini yitirmiş budalanın tekiyim. Ben seni yaşama sebebim sanarken, sen benim yaşama sebebimi elimden almış, içten içe beni bitirmiş, beni öldürüyordun sevgilim. Sonunda sahip olduğum tek şey, sana olan sevgim de bitti. Hayat bana acımadı, sen bana acımadın. Ben yine ve tekrar, bu defa en kötü halimle, elimde hiçbir şeyim kalmamış halde başladığım yere geri döndüm. "