Bana sesimi verin geri deniz tuzlu saçlarımı
İlk ölümün sarsıntısını çatılmamış kaşlarımı
Babam sandığım uçurtmamı gece saklambaçlarını
Minderlerden çattığım o evimi geri verin
@dustypoett
Ağlamak yok artık koltuk arkalarında
Annenin ağlatıcı güzelliği de albümlerde kaldı
Karşı balkonlarda açan ilk sevdalar
Yaşamak soluk alıp verdikçe etine battı
Ölümlerle bile sarsamaz artık seni bu kent
Hüznün bile hüzün değil kaldı ki elindeki buket
Taranmaz artık akdeniz saçların bilinsin
Sen artık o kira dairesindeki çocuk değilsin
Karakalem Sakulta gülüşü yaralı bir şizofren
Ademoğlu yarama kit vurur, rap’ler interaktif
Gecemi günüme katarım, her adım bir tehdit
Rap de içine gem vurur, vermal diyalektik
kaleme lanet indi, ben köşemde söz yazardım
gelecek adına atılan her adımda yemyeşil bi mevsim
sense rapini tatmin amacı olarak kullan
seni ve rapini tenkit etmek içime sinmez benim
@ dustypoett
Nerde kaldı gelecek adına verilen her vaat
nerde kaleme işlenen bu icraat ve itikat
ben damarda gezeduran bi topragim ve farkım
yerde canımı acıtan her bi dikene itirazım
Senede bir kez olsun adımı ansın dostlarım
karakalem ve gökbeyaz bi sayfa dolusu ahlarım