𝐯𝐥𝐚𝐝.

Selam

"İnsanın ruhunda koca bir ateş yanıyor olabilir, ama hiçbir zaman kendi kendisini ısıtamaz onunla; gelip geçenlerse sadece bacadan çıkan cılız dumanı görürler ve yollarına devam ederler."

Dışımızda aramayalım kötülüğü, içimizdedir o, ciğerimize işlemiştir. Hasta olduğumuzu bilmemek de iyileşmemizi daha zorlaştırıyor. Kendimizi erkenden bilmeye başlamazsak, nasıl baş ederiz bunca dertler, bunca kötülüklerle? Oysa felsefe gibi çok tatlı bir ilacımız da var. Öteki ilaçları ancak bizi iyileştirirlerse hoş buluruz, felsefe ise hem hoşlandırır, hem iyileştirir bizi. 

yine de kendim çok daha bi’ baskın.

Senden, kendimden ve en önemlisi bu aciz hayattan. 

İnsanı, tanrı istediği için sevmek -Şimdiye kadar insanlar arasında ulaşılmış en seçkin ve en ıssız duyguydu bu. İnsana duyulan sevginin herhangi bir kutsallaştırıcı art niyet olmadıkça fazladan bir aptallık ve hayvanlık olduğu; bu insan sevgisi eğiliminin ölçüsünü,  inceliğini, tuz tanesini ve amber zerresini ancak daha yüksek bir eğilimden aldığı- bunu ilk kez duyumsayan ve "yaşantılayan" hangi insan olmuş olursa olsun, böyle bir zarafeti dile getirmeye çalıştığında dili ne kadar dolaşmış olursa olsun, tüm zamanlar boyunca kutsal ve saygıdeğer bir insan olarak kalacak bizim için, şimdiye kadar en yükseğe uçmuş ve yolunu en güzel şaşırmış insan olarak. 

Evet, Wilhelm, bazen bir an için kendimde ayağa kalkıp buradan gitme cesaretini buluyorum, nereye gideceğimi bilsem sanırım giderdim. 

sanki.

Prens.

beni ben yapan her şeyden nefret ettim.