🧷

He kanka öyle mi olmus 

Bitap düşmüşlüğüm.

canımın içi, canımı aldın götürdün.

We don't live the life that we say we do in our pictures.

"Meğer ayrı düşmek seninle, ölümlerin her halinden daha beter, daha aşağılık, daha korkunç bir eziyetmiş. bir bakayım yüzüne. Ah, nasıl oldu da benden uzakta aldın yaşlarını! İşte, sol gözünün kenarında yeni bir çizgi. Dudakların dolu dizgin aşık, ne duruyorsun? Öp beni."

"sevgilim, tabiatım, gücüm ve güçsüzlüğüm, oğlum.. isterdim ki bana verilecek bir kuvvet olsun ve seni, bütünüyle seni, tek bir saç telini aksatmadan seni, dünya gözüyle görebilseydim karşımda."

Toprağına dokunmadan ne sabahı ediyor ne geceyi. Nerede bir çocuk görse olduğu yerde ufalıyor, iki büklüm oluyor çorak çöller gibi kuru karnını tutup, içli içli ağlıyor, bazı geceler "oğlum" diye sayıklayarak uyanıyor kabuslarından.

affet taehyung, diye fısıldıyordum bir mezara, affet. sana adınla seslenemediğim her gün, doğan güneşin ışıl ışıl parlattığı gözlerine bakıp da sessiz kaldığım her an, beklentiyle dizlerime başını koyduğun, karşılığını vermekten aciz düştüğümde dahi gülümsediğin her dakika için...

"başka.. söyle, nerenden öpsün günahkar aşığın?" alnına dökülen saç tutamlarını kavrıyorken, bir türlü doymak bilmediğim çehresinin her köşesine anı bıraktım, aklımdan geçiyordu. "unutma, aşkın, seni böyle istekli, böyle merhametli, böyle eksiksiz öper hep.."

“Sevgiline selam söyle, benden.”diyorum, titriyor ve gülümsüyorum. “Eğer bir gün yanına uzanır, yıldızları izlerse seninle benim gibi; sorarsa göğsündeki zambağı, silik bir anı, dersin hakkımda.”