Her zamanki gibi Wattpad’in karmaşık hikayeleri arasında geziniyor, zihinsel rahatsızlıkların ne kadar popüler olduğunu gördükçe şaşırıyorum. Bu… birkaç yıl öncesine kadar saklanılması gereken bir şey değil miydi toplumumuzda? Ne zamandan beri şizofren olmak havalı bir şeye dönüştü? En komiği de ben şizofrenim diyenlerin öyle olmaması, ne zamana kadar kullanacaksınız bu yalanları? Her şizofrenli hikayenin yorumlarında sanki kendisinde varmış gibi “Ama ben ilaç kullanmıyorum, ben tabi ki hasta değilim, ben de görüyorum,” yorumları dolup taşıyor. Hayır, sen hasta değilsin. Çoklu kişilik bozukluğu da şu sıralarda popüler öyle değil mi? Hadi çekinme, konuş benimle. Ben kabul ediyorum, yıllarca bu durumum yüzünden ağladım, hiçbir şekilde ilişki kurmayı başaramadım ve çoğu zaman rol yapıp pot kırmamak için günlükler tuttum. Normal hayatımı devam ettirebilmek için, üniversiteden uzaklaştırılmamak için… İnsanlar asosyal olduğumu sandılar, sorunlarım ardına saklandığımı kendimin yarattığımı. Hey, yine de eğlenceliydi. İki psikolog ve iki psikiyatr onaylı did sendromlu kişi olmak değil elbette ama.. Hayatını karmakarışık edebiliyor, sonrasında pişman olacağın çok şey yapabiliyorsun ama herkesten daha farklı seviyor daha farklı korkuyor daha farklı kızıyorsun. Anlatamadım değil mi? Önemli değil, uzun süre burada benimle durmayacaksın, biliyorum. Belki de bana çözülmesi gereken bir bulmaca gibi bakacaksın, inan daha önce bana böyle bakan çokça insanla tanıştım. Ama ben çözülmesi gereken bir bulmaca değilim, ben bir insanım. Ne havalı ne de cool. Gizemli ayaklarında takılabilmek hastalığımla hava atabilmek gibi bir yeteneğim olsaydı bunu yapmayı düşünebilirdim ama gerçek hayatta oldukça paspal ve sıradan görünüşlüyüm… çünkü tüm bunlar kafanın içinde. Bunu dışarıdan asla ama asla göremezsin. Beni dışarıdan asla fark edemeyeceksin.
Bunları okumak ne kadar zamanını aldı iki dakika mı? Bu kadar zamanı hayatından çaldım ve sana hiçbir faydası olmadı, şimdi nasıl hissediyorsun?
