Hayatım boyunca hep başkalarını iyi hissettirmeye çalıştım. Hiçbir zaman yeterli hissetmedim kendimi ve hep daha fazlasını başarmam, kabul edilmem için hep daha fazla çalışmam gerektiğini hissettim. Çevremdeki insanlardan birçok kez “seninle konuşmak çok iyi geliyor”, “beni çok iyi anlıyorsun” gibi cümleler duydum. Ama yıllar sonra şunu fark ettim ki başkalarının yanında olmamın, onlara kendilerini iyi hissettirme konusunda iyi olmamın tek nedeni aslında kendim için de böyle birine ihtiyaç duymamdı. Hayatım boyunca başkalarını mutlu etmek için o kadar çabalamıştım ki kendimi mutlu etmenin ne demek olduğunu unuttum. Şu an geçmişe gidebilsem 8 yaşındaki bene tek bir şey söylerdim; sen olduğun gibi özelsin ve başkalarından önce kendini sevmeyi öğrenmelisin.
