Buraya yalnızca bir anlık hislerimi değil, tüm bir senenin sinirini stresini aktaracağım. Yazı bekliyorum. Hani bir şeyi kafamızda bize şu an iyi gelebilecek tek şey olarak belirleriz, bekleriz ve bekleriz ya. İlacım olacağını düşündüğüm yazı bekliyorum. Tabii, daha zor olmayacak değil. Ama iğrenç denemelerden ve derslere dair her şeyden mahrum olacak olmam yine de iyi hissettiriyor. Keşke demeyeceğim, demek istemiyorum. Keşke demeye kendimi layık görmüyorum. Çok çok daha iyi olabilirdim ama ben bir sene boyunca bu kadar geliştim. Daha fazlası olabilirdi, iyi ki olmadı. Bu yazıyı sadece LGS den sonra okumak, tebessüm edebilmek ve şimdiki halime acımak istiyorum. Kendinize iyi bakınn
