İnsanlara kendini anlatmak için çabalayan bir kız vardı.Kendini anlatabilseydi eğer bir çok şey farklı olacaktı.Mesela insanlar onun hakkında yanlış düşünmeyecekti.Çünkü onun sol göğsünün altında öyle bir yer var ki her şeyi o küçücük yere sığdırmıştı.Sevinçlerini, hüzünlerini,sevgilerini,nefretlerini en çok da gözyaşlarını. Ama şimdilerde sığdıramaz oldu gözyaşlarını.Gözlerinin önünde bir çocuk yere düşse içi giderdi.Dilenmek için gözlerinin içine bakan o küçük çocukların çaresiz çehrelerini gördükçe kahrolan ,dünyanın adaletine söven bir yapıya sahipti.Çığlıklarını içine atardı,zaten hiç de duyuramamıştı sesini.Hep bir şeyleri beklemekle geçti ufacık ömrü. Sevemedi hiç dünyayı. Nefret etti her şeyden .Düzeltemediği her düzene,el uzatamadığı her duruma günlerce dövdü.O kendini hiç affedemedi.
