Blacknight kitabimizin ayni zmanda kitaptaki en onemli anahtar kelimelrden biri. Uzun zamandir beni bu kadar duygulandiran bi kitap okumamistim. Sayfalarin cevirirken icimde belli belirsiz bi his vardi. Tam olarak ismini koyamiyorum huzun desem degil aci desen degil umut desen hic degil sanirim bunlarin hepsinden birer tutam.
Koca bi umutsuz icinde kalan lise ogrencisi bir kiz Eylül, blacknight diye adlandirdigimiz sey yuzunden -belkide bu degil bilemiyorum- intihara kalkismis bir genc Mert. Ve onu kurtaransa Eylül..Hani derler ya kendinizi kitaptaki karakterin yerine koyun. Cok kisa bir an denedim. Kendimi Eylul mus gibi hissetmeye calistim. Ahh tahmin bile etmek istemiyorum. Heralde coktan tonlarca su kutlesinin altinda olurdu cansiz bedenim. Bu kitabin okurlarina katmak istedigi seyler var. Amac siradan bi ask degil. Belki ask onemlidir ama ondan cok daha ustun seylerde vardir. Dost gibi aile gibi. Eylulu ayakta tutan tek sey kosulsuz sartsiz kabul ettigi ailesi. Eylul karakteride bir cogumuza idol olabilecek kadar guclu. Her sey karanliga gomuluyken cokda uzakta olmayan bi gunes oldugunun kaniti. Neden ki kitaplar? Cunku kitaplarda umut var, nese var, hayaller var, dusunceler var, farklilik var, soyleyemedikelrimiz var. Blacknight kitabi yeni bir baslangic yapmak, hayatina yon vermek isteyenlere dikilmis bir kaftan niyetinde. Kitabin tanitimi yapilirsa muhtesem yerlere gelecegine inaniyorum. Tanitim icin bence kapak degistirilmeli, bolumler paragraflara bolunmeli, yazim ve noktalama hatalari giderilmeli, son olarak yazara kalmis bi durum ama bence ismide degistirilrse acayip guzel olur. Yazara kitabinda basarilar...
