ece fernandes

exi gordum amk eve geldigimden beri yastik yumrukluyorum sinirden

liam'ın ölüm haberini gördüğümden beri kendime gelemiyorum, o kadar üzgünüm ki nasıl anlatırım kendimi nasıl ifade ederim bilmiyorum. hepsi bana mükemmel bir çocukluk/ergenlik yaşattılar, liam'ı daha özel yapan şey bu çocukluğun hepimiz için bitmemesini sağlamaya çalışmasıydı. o her zaman bizim için ve çocuklar için oradaydı. liam'ı her zaman gülümsemesiyle, neşesiyle ve birleştiriciliğiyle hatırlayacağım. kendimi bu kadar kötü hissetmemin diğer bir sebebi de son birkaç yıldır çocuklardan (louis hariç) fazlasıyla uzaklaşmış olmam sanırım. fakat her zaman içimde onların orada olduğunu bildiğim bir his vardı, içimde her zaman bir güven duygusu vardı; istediğim her zaman evime dönebilirdim. fakat 2 gün önce evim, çocukluğum yıkıldı. kendimi en azından çok güzel şeyler yaşadı, gerçekten mutluluğu yaşadı ve o şekilde gitti bu dünyadan diye teselli etmeye çalışıyorum. veda etmeye hazır değilim, ne zaman hazır olabilirim bilmiyorum da. liam, diğerlerinin de olduğu gibi, her zaman kalbimin bir köşesinde olacak; sesini duyduğumda, fotoğraflarını gördüğümde ya da onu hatırlatan en küçük şeyde onun bizi gördüğünü bilerek gülümseyeceğim ve en güzel şekilde anacağım. yaşattığın her şey için teşekkür ederim Payno. 

bugun daha bir suru aciklamayla ozur diledi, 8 saat olmus mesajima bakmiyor ama attigim storyi begeniyor... ben ne dusunmem gerektigini bilmiyorum, bilemiyorum

kizlar... dun mesaj atti... 

seneye 2007li kardeslerle sinava girerken biz

dun gece yazmamisim simdi yaziyorum vamos espana

i can't fix him o yüzden çekiliyorum ✋

ösym'nin her an sonuclari aciklayabilecegi haftaya girdik gazamiz mubarek olsun 

kizlar ben yazdim

a message to the smallest man who ever lived.