Hani acı olgunlaştırır ya insanı beni de acılar olgunlaştırdı. Yüzümde bir gülümseme olabilmesi için okumaya başladım, ben okudukça acım azaldı, acım çoğaldıkça ben okudum. Acı hiçbir zaman gitmedi ama ben bir süreliğine unuttum acıyı. 
Okudukça her bir karakterde kendimi buldum her bir karakteri kendime benzettim. 
Bir yazarında dediği gibi 'Erkek, başkahramanı tercih eder. Mutlu son... Kimin için? Kimse yan karakterleri düşünmez, değil mi? Onlara ne olduğu kimsenin umurunda değildir.' 
 Ben yaşama kitaplar sayesinde tutundum... Kendi hikâyemde yan karakter oldum.