Ef ve lal

@digeryarim

Saat 20.00 olmasına rağmen koşarak eve gitmemi sağlayan erKEKlerin de amk

Geceler mi iyiydi yoksa sen miydin güzelleştiren gecelerimi?

Yaşamak zor, nefes almak acı verici ama hayatta hala tebessüm edebilecek birşeylerin olması, hala iyi kilerinin olması sana yaşama tutunmak için son bir şans tanıyor. Düşünsene, Herşeyini kaybetmiş olabilirsin, sıfırdan başlaman gerekli olabilir. İnsanız başımıza herşey gelebilir. Önemli olan vazgeçmiyor olmak değil mi? Hayır, değil. Asıl nedeni hala bağlanacak birşeylerin olması,  hala iyi ki lerinin olması. Hala ümidinin olması. Eğer bunlar da olmasa yaşama amacın gerçekten olmayacaktı ve gerçekten yaşama tutunmak için bir sebep arayacaktın ama olmayacaktı. Öyle dipsiz ve karanlık bir boşluğa düşecektin ki ölmek isteyecektin. Cesaret edip intihar edersen herşey son bulur fakat halâ inatla yaşamayı seçersen ölmekten beter olursun. Bu yüzden olmasa bile kendine bir "iyi ki" yarat. Olmasa bile bir ümit oluştur kendine.

Kural 1: Gerçekleşene kadar kimseye söyleme. 

"Kanadımı kırdılar uçamadım anne,
          Savaşa soktular koşturdum."

Bir gün hiç hesapta yokken biri çıkıyor karşına ve onu çok seviyorsun. Aslında durduk yere başına iş alıyorsun ama bilmiyorsun. Sonra yüreğini açıyorsun ona. Korkularını anlatıyorsun, zaaflarını, zayıf yanlarını gösteriyorsun. Çünkü öyle eşsiz görüyorsun ki onu, sanki tüm korkularını, yaralarını iyileştirecekmiş gibi hissediyorsun. Yarana yama olsun istiyorsun. Seviyorsun işte, canın gibi hem de belki de daha öte. Güveniyorsun. 
          
          Gün geliyor içini açtığın, yaralarından bahsettiğin, iyileştireceğini sandığın, güvendiğin o insan yeni yaralar ekliyor sana. Yeni acılar, yeni yarım kalışlar... Kalbin kırılsa geçer belki, ama kırılacak bir kalbin bile kalmıyor. 
          
          Üzülmek, kırılmak, sevilmemek falan sorun değil. Bunlar geçiyor, insan bunlara alışıyor, kabulleniyor. Kötü olan ne biliyor musun? Eğer gerçekten çıkarsız, karşılıksız sevdiği halde böyle parçalanınca kalp, bir daha böyle güzel sevemiyor. Çünkü birine güvenmek kolay değil. O bizim sevdiklerimiz yalnızca sevgimizi değil, sevgiye olan güvenimizi de çalıyor. Aslında onlar affedilmeyi en çok da bu yüzden hak etmiyor.

Bazen vazgeçersin. Herkesten ve her şeyden. Uzaklara gitmek istersin, başka yerlere kaçmak. Kimseyle konuşmak, kimseyi görmek istemezsin. Kurduğun hayallerden, verdiğin sözlerden vazgeçersin. Ne başarmaya gücün kalır ne de oldurmaya. 
          
          Bir iki defa kendini kandırır yeniden denersin, çok geçmeden anlarsın. Olmayacağını, olduramayacağını. Yorulursun. Bir şeyleri beklemekten, "acaba değişir mi" diye sorgulamaktan. Bir mucize olsun diye inanmaktan yorulursun. 
          
          Kendini suçlamaya başlarsın, umut ettiğin için, emek verdiğin için. Gerçekleşmemesine rağmen hayallerinin peşinden koştuğun için. Kocaman bir boşluk oluşur. Tam kalbinin üzerinde. Doldurmak istedikçe, içini acıtan, yüreğini sızlatan. Sonra yatağına girip, yorganı üzerine çekersin. "Vazgeçtim" dersin, "bugün herkesten ve her şeyden vazgeçtim". Bazen vazgeçersin. Kurduğun bütün düşlerinden, verdiğin bütün sözlerden. Biriktirdiğin bütün hayallerden tek tek vazgeçersin.

☆

@SIMONRILEY_- PUAHHAHAHAHHAHAH