Uzun zaman üzerine ilk kez yazıyorum size. Hala birkaç kişi var mı orada bilmiyorum. Varsa bir ses edin lütfen. Burda olmadığım ciddi bir süre oldu. Neden mi yoktum? Çünkü bir süreç geçirdim ve bu süreçte bir şeyler yaşadım. Aslında olumsuz olan ama beni büyüten şeyler oldu. Büyüdüm. Fikirlerim, bedenim ve ruhum. Her şeyim, tüm benliğim büyüdü bu süreçte. Bu şekilde büyümek istemezdim. Hatta ben büyümek istemezdim. Ama oldu işte. Bazı şeyleri mecbur kalıyoruz yaşamaya. Ben büyümeye mecbur kaldım. Bilmiyorum şuan bunu okuyan var mı. Vardır diye umarak yazıyorum şuan. Sen, bu yazıyı okuyan kişi, inan sen beklersin diye çok kez kalemi, telefonu, bilgisayarı elime aldım ve yazmaya çalıştım. Çünkü bu kadar ilerlememde senin payın çok büyük. Ama özür dilerim değerli okurum. Başaramadım. Yazdıklarımı toparlayıp sana iletecek kadar değerli bir hale getiremedim. Şimdi yeniden döndüm. Bir şeyler yazabilmek ve seni yarıyolda bırakmamak adına. Çünkü biliyorum ki sen bunu okuyorsan beni yarıyolda bırakmadın. Tüm sitemlerini kabul ediyorum.
Yazımı burda sonlandırırken yeni bir bölümle pek pek yakında seninle olacağımı bilmeni istiyorum. Ve beni büyüten bu süreçte edindiğim bir hayat dersini sana aktarmak istiyorum.
Elindeki kuşun kanatları var ve bir gün uçacak. İşte bu yüzden ona hep yanındaymışçasına hor davranma. Erken büyüme.
Sevgilerle,
Efnanur