efrain

@sumdemian çok geciktiğim için hesabımı kalıcı sildim 

Bunun üzerine The Smiths'in Heaven Knows I'm Miserable Now şarkısı iyi gider.

@efraimsleaf  hahahaaaa

En azından arkadaşın var? Bir de öyle bakmak lazım. Benim beni arkadaş olarak sevenler listemde bir tek ben varım ve o da şüpheli.

Ulan!

Hakikaten insanları sevmek boğulcak gibi hissettirmiyo mu bazen 

İyi geceler x , nasılsın, ve müsait misin, ve sen çok bilgesin, sana önce bir video atacağım, ne anladın merak ediyorum, bir de bana kızar mısın? Kimse bana kızmıyor, kimse ve kimse, sanırım umursamıyorlar, sen kızınca inanıyorum, elimde değil, nasıl olsun elimde

-dı 

Benim sevecen ve seksen beş derece kalbimi kırmaya ne hakkın var

Biliyorsun. Herkesin kendini kurtaracak bir bahanesi var aslında. Oysa, ölene kadar sevebilirdim seni eğer biraz yardım etseydin bana...

Biliyorsun. Kimsenin tek bir seçeneği
            yok bu hayatta. Hâlâ seni bana unutturacak insanlar tanıyabilirim. Başka bir ses kazınır kulaklarıma...

Biliyorsun. Seni sevdim. Bir gün kör olsaydın da severdim. Ellerin olmasaydı mesela.Ellerin olmasaydı sen bile kendini sevmezdin oysa...

Bir his ancak bu kadar eskimeyebilirdi, 

Senin pişmanlığın benim gözümden bir damla yaş olup aktı 

Tarçınlı kekten nefret edersin

@sumdemian geçtim bu arada …

@sumdemian ben de geçicem bi gün buraya da yazıcam bekle beni

Geçmiş olsun ben de birinci sınıfta verilen matematikten üçüncü sınıfta geçmiştim.

Hatta düşünmüyorlar bu kadar. Sonra senin doğururmuşçasına söylediğin kelimeleri kolayca söyledin zannederler. Ama onlar sen gibi değil, anlamazlar. Hiç dinlenmemiş insan olmamışlar. Onlar hediyeler ve ödüller almışlar. Bir insanın yüz ifadesine bakıp, seninle alakası olmasa dahi, kendilerinde bir kabahat aramanın ne demek olduğunu, neyin var sorusunu sorarken çekilen çekinceyi tatmamışlar. Onlarda bir kalemin doğruluğu var, tükenmez kalemin topu gibi kayar gider hayatları kağıt üstünde. Ben bundan başka bir şey anlamadım. Başka türlüsünü görmedim. Toy ya da sığımdır. Bunları arkadaş olmadığımız için anlattım. Benim gibi birisiyle arkadaş olmayasın diye. Ne kadar zor olduğunu anladıklarında onlara bir şey vaat edemeyeceğimi söylemekten başka çare yoktu. Hayat saçma bir şey. Neden sorusunu düşünmek, kumda kürek çekmekten farksız. Belli ki egoluyuz da. Fark edilmeyen egodan daha korkunç bir şey yok. Kendimi herkesten ayrı tutuşumdan belliydi. O yüzden, her şey eşit. Sen de onlarla eşitsin. Sessizliğin onların gürültüsüne eşit.

Bunlar hep sevgi açlığından, görülmeyişimizden, önemsenmeyişimiden oluyor. Anne babamız vermediği için. Belki başka sebepten. Bu kadar şuursuz ve özgüvenli her kişiye baktığımda ya bir bencillik ya da anne babanın onları yeterince doyuruşunu görüyorum. Onlar gibi değilsin belli ki, ben de değilim; sana yaramaz onlar, bana da yaramadı. Bu kadar kendi içinde büyümüşsen, başkasının seni olduğun halinle görebilmesi için o karanlıktan geçip, iç daraltıcı darlığa girmesi gerekir önce. Tıpkı Nietzsche'in dediği gibi, dostluk köprüsünde yolların birleşmesini teklif ettiğinde kimse o eli tutup yolu birleştirmez. Fazla çaba gerektiren insanlarız, insanlar uğraşmak istemiyor. Aynısını sen de yapamazdın belki. Bilmiyorum, ben hep o raddeye gelemeden başarısız oldum zaten. Bireyselliğimi kabul etmek için uğraşıyorum, içimdeki çocuğu yaralayacak insanları ve her türlü düşünceyi şimdilik odalara tıktım. Çoğu kendilerince gittiler bile. Hala yaşıyorum. Ben de iyileşmenin yolunu, büyümeyi bilmiyorum, belki de hiç büyüyemeyeceğim. Benim çocuk hâlimin sırtı pek terler, sürekli de hasta olur. Kimseyle yarıştıramam onu. Belki de bu bizim farkımız. Bizden tamamen farklı insanların bizi görmesini istemiştik, bir gün onlar gibi olmak için. Biz de az bencil değiliz. Kimse sevmek zorunda değil.

@sumdemian bütün yazdıkların için çok teşekkür ederim, son yazıklarını yeni gördüm ve bana iyi hissettirdi. Dediklerin üstüne harfiyen düşüneceğim. Arkadaş değiliz belki ama bunları yazarken iyiki vardın sumdemian, (iyiki varsın lafını söylemeye çekindim)