efsa'

bi dunya kurdum kendime. icinde sevdiklerim olan. bi evim bi yuvam kendime gore bi cevrem yapmaktan keyif aldıgım seyler vardı. balkona cıkıp sarkı dinlerdim sabahlara kadar. geceleri takar kulaklıgımı yururdum sokaklarca. adımını atmadıgım yer kalmadı herkesin koca dedigi minik sehirde. sonra adımını attıgım sokaklar yabancılastı. sevdiklerim uzaklastı. sevdiklerim hala sevdigim miydi yoksa birer yabancı mı? yapmaktan keyif aldıgım seyleri yapmaya mecalim kalmadı. koca sehir yıkıldı uzerime. enkazın altında kaldım bir bir. aslında enkaz da bendim yabancı da. gunler gectikce kendime yabancılastım ben. her seyden uzaklasan kendimdim. kendimden kacan da. benligimi kaybettim zamanla. iyi geceler kucuk kız..

umutları vardı insanın. her biri teker teker yıkıldı gitti. gecenin karanlıgı agırladı uzuntuleri. hayal kırıklıkları besledi bizi ve belki de buyuttu. gozlerini kapat. karsında yıldızlar. icine attın bi kez daha. susmak agırlık yapar mıydı? özlem. bu gece yine özlem. özledim seni sevgili. gozlerimi kapatınca gordugum yıldızlar kadar. iyi geceler karanlık. 

artık aglamıyorum eskisi kadar ama mutlu da degilim. kendi halimdeyim sadece. üzülüyorum aslında. belli etmemeye calısıyorum sadece. her gece oturuyorum balkona. yakıyorum sigaramı. saatlerce oturup dusunuyorum mesela. sokagı izliyorum. gecen insanların hayatlarını dusunuyorum. acaba onlar da benim hissettiklerimi hissediyor mudur? her gece kızıyorum kendime. verdigim sozleri tutamayısımdan dolayı nefret ediyorum kendimden. aglayamıyorum artık. hissizlesmisim gibi boslugu seyrediyorum. hangi evresi bu mutsuzlugun?

gunden gune eriyip gidiyorum. gozlerim sismeye gozaltlarım da morarmaya basladı. kilo verdigimin farkındayım. cigerlerimi zehirleyen sigara dumanının da. sanki her gecen gun biraz daha siliniyorum hayattan. ölümle yasam arasında bir yerde sıkısıp kalmıs gibiyim. dusunuyorum sadece. beni nasıl unutabildi aklıma sıgdıramıyorum. baska biriyle benimle oldugu gibi olusu, yerime baskasını koyusu nefesimi daraltıyordu sanki. kücüklügüme ihanet ederek sigaraya basladım. alkole verdim kendimi. biliyorum çözüm degil ama kafamı doldurmaya calıstım bos beles seylerle. her gun dısarı cıktım. gitmedigim yerlere gittim. gormedigim ortamları gordum. bilmedigim seyleri ogrendim. biraz olsun diner sandım icimdeki acı. okyanusları icsem de icimdeki yangın sonmezmis, anlamıs oldum. özlüyor muyum yoksa ölüyor muyum bilmiyorum. zaten aynı sey degil mi ikisi de? özlemek ölmek demek degil mi? yutkunuyorum bogazımda bir acı. sanırım hazmedemiyorum. saat gecenin 4 bucugu ve ben asla uyuyamıyorum. karsına gecip yuzune soylemek istedigim cok sey var ama deger mi bilmiyorum. o yuzden sen iyisi mi hayatına bak. ictigim her sigara dumanının cigerlerini yakması ve her izmaritin kalbinde sönmesi dilegiyle. iyi geceler sevdigim :)

Eski yazdıklarımı okudum az önce. Onları yazarken neler hissettiğimi, neler yaşayarak yazdığımı anımsadım. Şimdiye baktım bir de. Eski Efsa'dan uzak, bir yabancıya dönüşümü gözlemledim. Ruhumu birine teslim etmiş ve bir daha alamamış gibiyim. Kendime sorduğum sorulara verecek cevabım yok. Bambaşka birine dönüşüşümü görmek hırpaladı biraz. Hayatım hakkında anlatmak istediğim çok şey var ve de sustuğum. Kelimelerimle kendimi anlattığım insanları 3 sene öncesinde bırakmak biraz üzdü sırayla anlatmaya başlamak istiyorum...

En büyük hayalim, karanlıkta odasında yalnız başına oturup boşluğu izleyen küçük kız çocuğunun sesini duyurabilmekti. Okuduğu kitaplar gibi bir kitabı elinde tutup, işte bu benim eserim geçmişimin esaretinden kurtuldum, diyebilmesiydi. Bu serüvene, bu platformda yazdıklarımı anonim şekilde paylaşarak başladım. Günü geldi, yazdıklarımdan utanmamam gerektiğini öğrendim. İsmimi gizlemeden yazmaya başladım. Yazdıkça yazdım. Konuştukça konuştum ve de sustukça sustum.. İlk başta duyuru kısmında yazılar paylaşırdım. Günü geldi, hislerimi saklamaya başladım yeniden. Bu kez yazdıklarımdan değil yazacaklarımdan utandım. Notlar kısmına döktüm içimi. Sonra bir gün biri girdi hayatıma. Yazmama, kendimi anlatmak için çabalamama gerek kalmadı. Ona anlattım her şeyimi. Ve bir gün geçmişimi, geleceğimi, her şeyimi ve de en önemlisi kendimi kaybettim. Zaman geçti beni engellediği mesaj sayfasını kullandım kendimi anlatmak için. Yazdım, yazdım, yazdım fakat bir yere varamadım. Beni anlayan en önemli kişi kulaklarını tıkamıştı bana. Çabam yersiz. Ben de artık buraya dönüyorum. Size yazmak istiyorum. Sesimi size duyurmak istiyorum. Belki yüzlercenize, belki binlercenize sesimi duyurmak istiyorum. Yeni bir yıl ve yeni başlangıçlar.. Yazmaya devam edeceğim ve hiç bırakmayacağım. Okuduğunuz ve beni anlamak için bir adım daha attığınız için teşekkür ederim :)

Kitaplar okuduk, hayaller kurduk. Sonra o hayallerde boğulduk..

Yeni yıl sana huzur,mutluluk en çok sağlık getirsin İlkim'im. İyi ki seni tanıdım yeni yıla senin gibi bir arkadaşım olduğunu bilmek bana huzur veriyor. Mutlu yıllar ♡ 

Ruhum depremlere gebe...

Güzelliğine bir ömür bakabilirim. ☆